Dysleksja to schorzenie polegające na trudnościach w nauce pisania i czytania mimo faktu, że dziecko nie ma deficytu intelektualnego.
Powszechnie problemy w nauce sprowadza się do dysleksji, jednak obejmują one kilka obszarów:
1. Dysleksję-trudności w czytaniu.
2. Dysortografię-trudności w opanowaniu poprawnej pisowni (w tym błędy ortograficzne) pomimo znajomości zasad ortografii.
3. Dysgrafię-niski poziom graficzny pisma( pismo jest brzydkie, niestaranne, nieczytelne).
4. Dyskalkulię-zaburzenia nauki liczenia.
Każde z zaburzeń może mieć różny stopień nasilenia:
1. Łagodny.
2. Umiarkowany.
3. Znaczny.
Panuje powszechna opinia, że zaburzenia pisania i czytania można zaobserwować dopiero w czasie, kiedy dziecko pójdzie do szkoły. Pogląd ten jest całkowicie błędny. Zaburzenia pisania i czytania są efektem dysfunkcji mózgu, która towarzyszy dziecku od wczesnego dzieciństwa. Dysleksja, czy dysgrafia nie pojawia się wraz z pójściem do szkoły. Proces nauki stwarza warunki, w których wyraźniej je widać.
Zaburzenia pisania i czytania wynikają ze skomplikowanych zmian w strukturze i funkcjonowaniu mózgu, które nie zostały w pełni poznane. Różnorodnością konfiguracji zaburzeń w pracy mózgu tłumaczy się duże zróżnicowanie objawów u poszczególnych dzieci.
Czynniki sprzyjające zaburzeniom pisania i czytania:
1. Genetyczne- ojciec ze stwierdzoną dysleksja ma 40% ryzyka, że jego syn również będzie dyslektykiem.
2. Nieprawidłowości w przebiegu ciąży i porodu (w tym wcześniactwo i niedotlenienie okołoporodowe).
3. Uważa się, że jedną z przyczyn może być nadprodukcja testosteronu w życiu płodowym. Dysleksję częściej rozpoznaje się u chłopców.
4. Badania ostatniego okresu wskazują jako przyczynę zaburzeń funkcji mózgu u dzieci narażenie na nowoczesne technologie. Rozwijający się i dojrzewający mózg dziecka pod wpływem nowoczesnych technologii może podlegać przebudowie. W konsekwencji daje to nieprawidłowa pracę mózgu i zaburzenia funkcjonowania dziecka nie tylko o charakterze dysleksji, ale szeroko pojętych zdolności poznawczych, czy funkcjonowania społecznego.
Rozpoznanie zagrożenia dysleksją jest możliwe u dzieci zanim pójdą do szkoły. Wystarczy wnikliwa obserwacja opiekunów. Spostrzeżenia dotyczące poszczególnych obszarów funkcjonowania dziecka pozwalają na ocenę stopnia zagrożenia dysleksją.
Komunikacja słowna:
1. Stopień lekki- dziecko w wieku 24 miesięcy nie łączy dwóch wyrazów. Pierwsze łączenie słów ma miejsce między 24 a 36 miesiącem życia, pierwsze zdanie między 30 a 36 miesiącem życia.
2. Stopień znaczny- pierwsze zdania po 36 miesiącu życia. Częsta zamiana głosek. Opóźniony rozwój wymowy.
3. Stopień głęboki- dziecko nie mówi do 3 roku życia, mimo, że dobrze słyszy. Komunikuje się z otoczeniem przy pomocy gestów i naśladowania dźwięków .
Lateralizacja (ustalenie dominacji strony np. dominacja prawej ręki):
1. Stopień lekki- oburęczność do 36 miesiąca życia.
2. Stopień znaczny- oburęczność w wieku 3-4 lat.
3. Stopień głęboki- oburęczność po 5 roku życia.
Motoryka duża:
1. Stopień lekki- nieporadność ruchowa. Brak naprzemiennego stawiania stóp przy wchodzeniu po schodach. Konieczność pomocy np. przy jeździe na rowerze.
2. Stopień znaczny- dostawianie stopy przy wchodzeniu na schody po 4 roku życia. Niechęć do jazdy na rowerze, lub jazda tylko z dodatkowymi kółkami. Po 7 roku życia unikanie jazdy na rolkach, nartach, tańca według choreografii.
3. Stopień głęboki- odmowa jazdy na rowerze czy nartach. Brak możliwości uczenia się sekwencji ruchów np. piosenki przedszkolne z pokazywaniem. Głębokie zaburzenia koordynacji ruchowej np. ciągłe rozlewanie płynów, upuszczanie przedmiotów, niestabilność chodu (dziecko często przewraca się).
Motoryka mała:
1. Stopień lekki-niechęć do zadań manualnych, graficznych, krótki czas poświęcany na rysowanie, niska jakość wykonania.
2. Stopień znaczy- niski poziom graficzny rysunków, niestaranność wykonania, odwracanie kierunku rysowania np. postaci. Nieporadne posługiwanie się sztućcami.
3. Stopień głęboki- odmowa wykonywania zadań manualnych i graficznych. Głębokie upośledzenie w posługiwaniu się narzędziami np. sztućcami (dziecko je rękami w wieku 5 lat).
Liniowe porządki (ustalona kolejność działań lub dźwięków):
1. Stopień lekki-liczne „własne” słowa powyżej 36 miesiąca życia. Niechęć do czynności samoobsługowych. Trudności w słuchaniu tekstu czytanego w wieku 3-4 lat (dziecko chętniej słucha tekstu opowiadanego niż czytanego). Problemy z ubieraniem się (niewłaściwa kolejność, pomijanie niektórych części garderoby).
2. Stopień znaczny- zamiana sylab i słów przy powtarzaniu, przekręcanie słów po 5 roku życia. Nieporadność w czynnościach samoobsługowych po 5 roku życia. Trudności w skupieniu uwagi na tekście czytanym, chęć powrotu do znanych opowiadań. Trudności w organizowaniu działań w czasie. Problemy z ubieraniem się (uporczywe kłopoty z kolejnością zakładania garderoby, mylenie przód/tył, buty lewy/prawy).
3. Stopień głęboki- nieumiejętność zapamiętania i powtórzenia słów w odpowiedniej kolejności, lustrzane odbicie pisma, brak poczucia czasu i umiejętności organizacji działań w czasie. Rażąca nieporadność w czynnościach samoobsługowych na wszystkich etapach. Odmowa słuchania tekstów (dziecko woli oglądać obrazki, przewraca kartki przed końcem czytania tekstu). Brak możliwości samodzielnego ubrania się.
Zaburzenia pisania i czytania nie dotyczą jedynie trudności w nauce. Odstawanie od grupy skutkuje niską samooceną wpływa na funkcjonowanie emocjonalne i wybory życiowe. Jest nie tylko problemem dzieciństwa, ale w dużym stopniu wpływa na życie dorosłe. Zagrożenia dysleksją można rozpoznać znacznie wcześniej niż w wieku szkolnym. Wcześnie rozpoznane i odpowiednio leczone dają mniej przykre skutki. W leczeniu istotną rolę odgrywa właściwa stymulacja mózgu dziecka. Jak w większości schorzeń nie sposób nie wspomnieć o profilaktyce. Warto naszym pociechom ograniczyć narażenie na nowoczesne technologie, mimo, że jest to wygodne. Może lepiej podczas oczekiwania w kolejce porozmawiać z dzieckiem, zainteresować je opowiadaną przez mamę historią niż wręczyć telefon z włączoną bajką

Małgorzata Stokowska-Wojda

Witamina B₁₂ zwana kobalamina jest jedną z ośmiu rozpuszczalnych w wodzie witamin z grupy B. Proces wchłaniania witaminy B₁₂ z przewodu pokarmowego jest złożony i przebiega w kilku etapach. Zburzenia skomplikowanego przebiegu wchłaniania są główną przyczyną niedoboru witaminy B₁₂ u osób w wieku starszym. Dopiero na drugim miejscu jako przyczynę niedoboru wymienia się niedostateczną podaż witaminy B₁₂ w diecie wynikającą z np. wegetarianizmu, przekonań religijnych czy niskiego statusu ekonomicznego.
Szacuje się, że niedobór witaminy B₁₂ występuje u ok. 5% osób w wieku 65-74 lat, ale u ponad 10% osób w wieku 75 lat i starszych. Stwierdzono dużą różnicę w rozmiarach niedoboru witaminy B₁₂ ze względu na sposób funkcjonowania osoby starszej. U osób żyjących we własnym środowisku niedobór witaminy B₁₂ występuje w 5 %, u schorowanych pensjonariuszy instytucji opiekuńczych dotyczy 30-40% osób.
Witamina B₁₂ jest związkiem odgrywającym kluczową rolę w licznych i różnorodnych procesach funkcjonowania organizmu związanych głównie z odnawialnością komórek, ich przeżyciem, a także produkcją energii. Szczególny udział ma witamina B₁₂ w metabolizmie komórek szybko dzielących się takich jak komórki krwi, skóry czy przewodu pokarmowego.
Najbardziej znany jest udział witaminy B₁₂ w produkcji krwinek czerwonych. Jej niedobór prowadzi do produkcji wadliwych krwinek czerwonych, a w konsekwencji do niedokrwistości.
Szczególne znaczenie ma witamina B₁₂ w funkcjonowaniu układu nerwowego, a jej niedobór prowadzi do powstania zaburzeń neurologicznych i psychicznych.
Niedobór witaminy B₁₂ może powstawać na przestrzeni kilku lat. Pewien jej zapas znajduje się w wątrobie. Dopiero wyczerpanie się  magazynu wątrobowego daje objawy niedoborowe.
Niedobór witaminy B₁₂ daje nie zawsze charakterystyczne objawy, ale może manifestować się w sposób różnorodny z uwagi na wielokierunkowość działania witaminy B₁₂. W poszczególnych przypadkach występują różne konfiguracje objawów niedoborowych. Jako objawy niedoboru witaminy B₁₂ można zaobserwować :
1. Niedokrwistość.
2. Objawy ze strony układu nerwowego
        - zmiany zwyrodnieniowe nerwów obwodowych (neuropatie)
        - podostre zwyrodnienie sznurów tylnych i bocznych rdzenia kręgowego
        - ogniskowa demielinizacja istoty białej mózgu
        - objawy pozapiramidowe polegające na powtarzających się ruchach niezależnych od woli (podobnie jak w chorobie Parkinsona).
        - napady drgawkowe
        - kłucie, mrowienie zwłaszcza w zakresie palców rąk i stóp
        - zaburzenia czucia wibracji i czucia głębokiego
        - niestabilność chodu
        - męczliwość, ospałość, apatia
        - niepokój psychoruchowy
        - zmiany osobowości
        - zespoły hipomaniakalne
        - zaburzenia psychotyczne włącznie z ostrymi psychozami i omamami wzrokowymi
        - łagodne zaburzenia pamięci
        - demencja
3. Objawy ze strony przewodu pokarmowego:
        - utrata apetytu
        - pieczenie języka z jego zapaleniem (tzw. język bawoli).
        - chudnięcie
        - biegunki lub zaparcia
        - wstręt do mięsa i potraw smażonych
4. Objawy z zakresu powłok:
        - bladość skóry o odcieniu żółtocytrynowym z ogniskami bielactwa
        - przedwczesne siwienie
        - bolesne owrzodzenia w kącikach ust
5. A także zażółcenie białkówek oczu i osłabienie widzenia.
Niedoborowi witaminy B₁₂ sprzyja:
    1. Niedostateczna podaż w codziennej diecie (osoby niedożywione, weganie, wegetarianie, alkoholicy).
    2. Wrodzone wady procesów wchłaniania i metabolizmu witaminy B₁₂.
    3. Zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka.
    4. Stan po operacji żołądka.
    5. Stan po operacjach bariatrycznych.
    6. Niedokrwistość złośliwa.
    7. Schorzenia jelit.
    8. Zakażenie tasiemcem bruzdogłowcem szerokim.
    9. Przewlekłe zapalenie trzustki.
    10. Współistnienie schorzeń zwiększających zużycie witaminy B₁₂ (niedokrwistość hemolityczna, nowotwory, nadczynność tarczycy).
Prawidłową podaż witaminy B₁₂ zapewnia spożywanie produktów pochodzenia zwierzęcego. Szczególnie bogata w witaminę B₁₂jest wątróbka, ale dużo zawiera jej mięso, ryby, jaja i nabiał.

Małgorzata Stokowska-Wojda

Przykre doświadczenia wywołane przez pandemię COVID-19 spowodowały powszechny lęk przed chorobami zakaźnymi. Jednak to nie chorób zakaźnych powinniśmy się obawiać najbardziej. Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia z 2020 roku dotyczących  głównych przyczyn zgonów na świecie czołowe miejsce zajmują choroby układu sercowo-naczyniowego. Stałym liderem od ok. 20 lat jest choroba niedokrwienna serca, na drugim miejscu -udar mózgu.
Punktem wyjścia do zaburzeń wywołujących chorobę jest nieprawidłowy styl życia, w tym niewłaściwe odżywianie. Kolejnym etapem rozwoju zmian jest nadciśnienie tętnicze- najważniejszy czynnik ryzyka chorób układu naczyniowego, a także główny czynnik ryzyka zgonów. Nadciśnienie tętnicze powoduje ok. 10 mln zgonów rocznie. Według statystyk z 2014 roku nadciśnienie tętnicze występowało u 22% osób na całym świecie. Dotyczyło co 4 mężczyzny i co 5 kobiety. Szacuje się, że w 2025 roku będzie chorować na nie 1,5 miliarda ludzi. Polskie dane przedstawiają się gorzej niż światowe. Na nadciśnienie tętnicze choruje ok. 11mln Polaków, a przy aktualnej tendencji szacuje się, że za 15 lat nadciśnienie tętnicze będzie udziałem co drugiej dorosłej osoby.
Leczenie nadciśnienia tętniczego kojarzy nam się jedynie z zażywaniem leków, które mają na celu znormalizowanie wartości ciśnienia. To jednak jest tylko część problemu. 
Nadciśnienie tętnicze dzielimy na:
1. Wtórne- jest ono objawem innej choroby ( ok. 10% wszystkich przypadków)
2. Pierwotne- kiedy nie stwierdzono innej przyczyny nadciśnienia ( 90% przypadków)
Nadciśnienie tętnicze pierwotne jest wypadkową czynników:
1. Genetycznych- nie wykryto jednego genu odpowiedzialnego za nadciśnienie. Uważa się, że uwarunkowania genetyczne zlokalizowane są w wielu genach.
2. Środowiskowych.
Na własny kod genetyczny nie mamy wpływu, ale tryb życia w dużej mierze jesteśmy w stanie zmodyfikować. Najlepiej zacząć od momentu, kiedy choroba jeszcze się nie pojawiła. Zdrowy styl życia może sprawić, że nie wystąpi, albo jeżeli jest to nie uniknione, to da znać o sobie później. U  osób, które już chorują na nadciśnienie zmiana niezdrowych nawyków ułatwi leczenie farmakologiczne i opóźni wystąpienie powikłań.
Konsekwencje nieprawidłowego stylu życia nie są widoczne od razu, ale nieuniknione i brzemienne w skutkach:
1. Niezdrowy styl życia: 
- niewłaściwa dieta
- mała aktywność fizyczna
- przewlekły stres
Prowadzi do:
2. Zmian, które jeszcze pacjentowi nie dokuczają:
- nadmierna masa ciała (nadwaga i otyłość)
- wzrost poziomu cholesterolu i trójglicerydów
- insulinooporność
- przewlekły stan zapalny wyściółki tętnic
Powyższe zmiany prowadzą do rozwinięcia się 
3. Chorób:
- nadciśnienia tętniczego
- cukrzycy
- miażdżycy
W wyniku pogłębiania się procesu chorobowego występują
4. Powikłania:
- zawał mięśnia serca
- udar mózgu
- niewydolność nerek
- zespół otępienny (naczyniopochodny)
Ok. 85% osób chorujących na nadciśnienie jest „sodowrażliwych”. Oznacza to, że występuje u nich duża zależność między wartościami ciśnienia tętniczego a ilością spożytej soli kuchennej. 
Postępowanie niefarmakologiczne (zmiana stylu życia) w dużej mierze może obniżyć poziom ryzyka sercowo-naczyniowego, a u osób zdrowych jest doskonałą profilaktyką chorób układu krążenia. Zaleca się:
1. Normalizację masy ciała.
2. Stosowanie diety z ograniczeniem spożycia tłuszczów (zwłaszcza zwierzęcych) i zwiększeniem spożycia warzyw i owoców.
3. Ograniczenie spożycia alkoholu i soli kuchennej.
4. Zwiększenie systematycznej aktywności fizycznej.
Najbardziej polecanym sposobem odżywiania w nadciśnieniu tętniczym jest dieta DASH opracowana przez Amerykanów w wyniku badania o tej samej nazwie. Dieta DASH jest bogata w owoce, warzywa, niskotłuszczowe produkty mleczne oraz produkty o obniżonej zawartości tłuszczów zwierzęcych. Ważne jest odpowiednie zbilansowanie kaloryczne, by utrzymać prawidłową masę ciała. Dieta ta zawiera niewielką ilość przekąsek. Duża ilość przekąsek wpływa niekorzystnie na metabolizm i sprzyja przybieraniu na wadze.
Założenia diety DASH nie wiążą się z drastycznymi ograniczeniami, które zwykle kojarzą nam się z zastosowaniem diety. Dieta DASH jest po prostu przykładem zdrowego żywienia. W jej skład wchodzą zróżnicowane produkty spożywcze:
1. Produkty pełnozbożowe i zawierające ziarna- 6-8 porcji na dobę (np. kromka chleba, 30g płatków zbożowych i ½ szklanki ugotowanych płatków zbożowych, ryżu lub makaronu).
2. Warzywa-4-5 porcji na dobę (np. 1 szklanka zielonych warzyw liściastych, ½ szklanki pokrojonych warzyw gotowanych lub surowych, ½ szklanki soku owocowego)
3. Beztłuszczowe lub niskotłuszczowe produkty mleczne-2-3 porcje na dobę (np. 1 szklanka mleka, 1 szklanka jogurtu, 50 g sera)
4. Chude mięso, drób i ryby- maksymalnie 6 porcji na dobę (np. 30 dag gotowanego mięsa, najlepiej drobiowego, 30 g ryby, 1 jajko).
5. Orzechy, nasiona i warzywa strączkowe- 4-5 porcji na tydzień (np. 1/3 szklanki orzechów, 2 łyżki masła orzechowego, 2 łyżki nasion, ½ szklanki ugotowanych roślin strączkowych).
6. Tłuszcze i oleje- 2-3 porcje na dobę (np. 1 łyżeczka miękkiej margaryny, 1 łyżeczka oleju roślinnego, 1 łyżka majonezu, 2 łyżki sosu do sałatek).
7. Słodycze i dodane cukry- maksymalnie 5 porcji na tydzień (np. 1 łyżka cukru, galaretki lub dżemu, ½ szklanki sorbetu, 1 szklanka lemoniady).
Ograniczyć należy spożycie soli kuchennej i alkoholu. Dieta powinna zawierać nie więcej niż 5 g soli na dobę. Jedna łyżeczka od herbaty soli to 7 g. Warto wziąć pod uwagę, że spożywana sól nie jest tylko ilością zużytą z solniczki. Wiele produktów gotowych (np. pieczywo, wędliny) zawierają w swoim składzie sól. Szczególnie bogate w sól są konserwy. Ich spożycie powinno być ograniczone do minimum.
Warto przyswoić sobie kilka zasad, które pozwolą zmniejszyć ilość soli w przygotowywanych potrawach:
1. Unikać stosowania soli podczas przygotowywania potraw.
2. Nie dosalać produktów gotowych.
3. Spożywać produkty świeże, nieprzetworzone, nie konserwowane.
4. Stosować świeże zioła lub mieszanki ziół niezawierające soli.
Ograniczeniu powinno ulec spożycie alkoholu. Zwiększone spożycie alkoholu sprzyja zwiększeniu częstości występowania powikłań, w tym udarów mózgu, oraz wchodzi w kolizję z przyjmowanymi lekami.
Dopuszczalna dawka alkoholu wynosi:
1. Dla mężczyzn -do 30 g czystego etanolu dziennie, nie więcej niż 140 g na tydzień.
2. Dla kobiet0 do 20g czystego etanolu dziennie, nie więcej niż 80 g na tydzień.
10 g czystego etanolu znajduje się w:
1. 25 g alkoholu 40%
2. 125 ml wina
3. 250 ml piwa
Szczególnie zgubnie działa picie dużych ilości alkoholu w krótkim czasie.
Dobór składników według własnych upodobań kulinarnych spowoduje, że dieta DASH będzie nie tylko zdrowa, ale również smaczna. 
Małgorzata Stokowska-Wojda

Informacja prasowa 5.01.2022 r.
Dwieście pięćdziesiąt tysięcy kartek dla pacjentów od lekarzy z Federacji Porozumienie Zielonogórskie!
250 000 kartek ze świątecznymi życzeniami, ale i listą profilaktycznych badań – tyle kartek lekarze z Federacji Porozumienie Zielonogórskie przekazali swoim pacjentom. W okresie okołoświątecznym i noworocznym lekarze należący do Federacji wspierali swoich pacjentów nie tylko w walce z chorobami, ale skutecznie zachęcali do badań profilaktycznych i zmiany stylu życia.
Nałożenie się w jednym czasie chorych na grypę, COVID-19 oraz wirusa RSV sprawia, że poradnie medycyny rodzinnej od kilku tygodni przeżywają prawdziwe oblężenie. Konieczność zaopiekowania się wieloma pacjentami w jednym czasie nie przeszkodziła lekarzom Federacji Porozumienie Zielonogórskie w przyjęciu na siebie dodatkowych zadań i zachęcaniu pacjentów do wdrażania profilaktyki chorób cywilizacyjnych. Tak dużej akcji dotąd nie było!
- Okres okołoświąteczny i noworoczny sprzyja – z uwagi na sezon grypowy, zwiększonemu kontaktowi z pacjentami. Wykorzystaliśmy tę okazję, przygotowując 250 000 tysięcy kartek dla naszych pacjentów. Kartka spełniła podwójną rolę. Z jednej strony były to świąteczne życzenia, z drugiej lista badań profilaktycznych i najczęściej podejmowanych wyzwań noworocznych. To lekarz „wybierał” badania i postanowienia noworoczne dla swoich pacjentów, bazując na indywidualnej wydolności organizmu pacjenta oraz predyspozycjach zdrowotnych. – mówi Jacek Krajewski, Prezes Federacji Porozumienie Zielonogórskie.
Sezon grypowy – choć pod wieloma względami bardzo trudny dla lekarzy, stał się doskonałą okazją do tego, aby otoczyć chorych dodatkową opieką i wsparciem. Pod koniec roku, który przeważnie obfituje w zwiększoną ilość wizyt chorych, lekarz ma szansę zobaczyć dawno niewidzianych pacjentów, dlatego Federacja wykorzystała ten czas, aby zaproponować chorym coś nowego, co zachęci do zmiany stylu życia. Nowy rok sprzyja podejmowaniu postanowień dobrych dla zdrowia, te jednak szybko tracą na znaczeniu, ponieważ kondycja pacjenta i indywidualne predyspozycje zdrowotne lub ich brak, nie zawsze pozwalają na realizację prozdrowotnych zamierzeń czy zwiększoną aktywność fizyczną. To natomiast skutecznie zniechęca do wysiłku i prowadzi do zaniechania działań. Dlatego lekarz rodzinny na podstawie obserwacji i badań może wskazać te aktywności, które są odpowiednie dla danego pacjenta.
Lekarze rodzinni należący do FPZ zgodnie twierdzą, że pacjenci przyjęli akcję z ogromnym pozytywnym zaskoczeniem. Kartka z życzeniami świątecznymi od lekarza rodzinnego, ale także z listą badań czy wskazaniem zmiany niektórych nawyków okazała się być skutecznym narzędziem wspierającym pacjentów w podejmowaniu prozdrowotnych wyzwań. 
Kartka miała też na celu zwrócenie uwagi pacjentów na to, że odpowiedzialność za ich zdrowie leży w ich rękach, a zadaniem lekarza jest wskazywanie najlepszych dla pacjenta rozwiązań. To jednak od pacjenta zależy konsekwencja w ich realizacji. 
- Chcemy, aby pacjent miał poczucie, że w drodze do jego zdrowia lekarz jest partnerem i ja jako lekarz wspieram i wytyczam ścieżkę, ale to po stronie pacjenta leży realizacja tych planów. I ta kartka miała temu służyć – pokazać z naszej strony wsparcie, zbudować odpowiedni poziom motywacji u pacjenta, wytyczyć konkretny plan. Jestem dumna z tej akcji, a ogromne zainteresowanie tą inicjatywą najlepiej świadczy o tym, że takie wyjście do pacjenta z czymś innym niż zwykle ma olbrzymi sens. I jestem pewna, że to przyniesie wymierne korzyści. – dodaje Anna Osowska, Prezes Warmińsko - Mazurskiego Związku Lekarzy Pracodawców Porozumienie Zielonogórskie. 
Z uwagi na ogromne zainteresowanie pacjentów, Federacja Porozumienie Zielonogórskie planuje w przyszłości podobne inicjatywy.

Informacja prasowa 4.01.2022 r.
Grypa w natarciu. Tysiące zarażonych, a szczyt zachorowań dopiero przed nami. 
– Nie mamy szans pracować zgodnie z grafikami, mamy nadkomplet pacjentów – dzień w dzień, już co najmniej od początku grudnia. Dominuje grypa. Nasz personel też choruje. W przychodniach i poradniach sytuacja jest bardzo trudna – tak opisuje sytuację infekcyjną na Dolnym Śląsku dr Agata Sławin, ekspertka Federacji Porozumienie Zielonogórskie, specjalistka medycyny rodzinnej. 
Podobna sytuacja jest w innych regionach kraju. Ministerstwo Zdrowia podaje, że codziennie nowych zakażeń wirusami grypy jest ponad 50 tysięcy, ale to są niepełne dane, bo nie wszystkie placówki regularnie wysyłają raporty o liczbie zakażonych. 
Na grypę chorują głównie dzieci i osoby starsze. Dla każdego to poważna choroba, ale dla najmłodszych jest szczególnie niebezpieczna. Jest już kolejna ofiara – 10-letni chłopiec, któremu nie udało się uratować życia. Dla osób starszych, ze współistniejącymi chorobami – nadciśnieniem, cukrzycą – grypa też jest bardzo groźna. Zaostrza inne dolegliwości, może też powodować powikłania – zapalenie opon mózgowych, zapalenie wirusowe płuc czy mięśnia sercowego prowadzące do zaburzeń rytmu serca, a nawet do zgonu.
– U chorych diagnozujemy także RSV, ale też dużo zakażeń bakteryjnych – wiele jest także przypadków szkarlatyny. Pierwsze objawy tych wszystkich chorób są bardzo podobne – wysoka gorączka, kaszel, katar, osłabienie. Testy szybko mogą rozstrzygnąć, na co pacjent choruje, jednak nadal nie są refundowane – mówi dr Agata Sławin. 
Lekarze niezmiennie apelują, żeby pacjenci, którzy mają infekcję, zakładali maseczki w sklepach czy w komunikacji miejskiej, zachowywali dystans i często myli ręce. 
Najskuteczniejsze na zmniejszenie liczby zachorowań są szczepienia przeciw grypie. Infekcje zaczęły się w tym sezonie wyjątkowo wcześnie i wiele osób nie zdążyło się zaszczepić, ale tak naprawdę zainteresowanie szczepieniami jest znikome. Chętnych jest jak na lekarstwo. Niestety w punktach szczepień najrzadziej pojawiają się rodzice z dziećmi.
– To bardzo smutne. Ani pandemia, ani teraz wzrost zachorowań na grypę nie spowodowały większego zainteresowania szczepieniami przeciwko grypie. A to dzieci są jednymi z najczęstszych ofiar tej choroby, to one trafiają do szpitali – opisuje dr Agata Sławin.
Tymczasem organizacja tegorocznych szczepień pozostawia wiele do życzenia. Np. pacjenci, mogący skorzystać ze zniżek lub refundacji - kobiety w ciąży, seniorzy powyżej 75 lat - po zbadaniu i zakwalifikowaniu przez lekarza muszą pójść z receptą do apteki po szczepionkę i szybko wrócić do poradni POZ, by dopiero wtedy się zaszczepić. To prawdziwa "ścieżka zdrowia", szczególnie dla osób starszych, schorowanych lub z niepełnosprawnościami. Byłoby łatwiej, sprawniej i logiczniej, gdyby szczepionki były dostępne w poradniach POZ. Proste rozwiązania są najlepsze.
Szkoda, że MZ nadal zastanawia się co zrobić, żeby więcej osób szczepiło się przeciw grypie i nie wprowadza udogodnień, bo za chwilę system zdrowia nie wytrzyma tylu zakażonych. A czasu jest coraz mniej. Kolejny wzrost zachorowań na grypę najprawdopodobniej będzie jeszcze w styczniu.

Trudne lata są za nami
A nie wiemy co przed nami
Nie czekajmy trosk kolejnych,
Pandemicznych czy wojennych,
Tylko cieszmy tym co mamy,
W naszej roli ojca, mamy,
Męża, żony, babci, dziadka,
Czy po prostu jako dziatwa.

Dziś przy wigilijnej kolacji
Nie myśl o koordynacji,
Czy ustawie o jakości.
Tylko zainteresuj gości
Świątecznymi rozmowami,
Rodzinnymi tematami,
Które ciągle leżą z boku,
Odsuwane w tym natłoku
Problemów dnia codziennego,
Rozmyślania medycznego.

W przyszłym, może ciężkim, roku
Tobie będę, czasem z boku,
Do pomocy gotów wciąż,
Jako lekarz, prezes, mąż,
ojciec, kolega, czy syn,
Masz telefon więc dzyń-dzyń,
I jesteśmy już w kontakcie.
A jak wolisz to mejlika
Możesz do mnie też wyklikać.
W każdej sprawie jakiej chcesz
Zawsze pomoc tu znajdziesz!

Życzę Wam wszystkim roku cudownego
Dwa tysiące dwudziestego trzeciego!!!

Tomasz Zieliński
Prezes LZLR-P

Informacja prasowa 14.12.2022 r.
Pierwszy w Polsce kodeks postępowania zgodnego z RODO zatwierdzony
Prezes UODO zatwierdził „Kodeks postępowania dotyczącego ochrony danych osobowych przetwarzanych w małych placówkach medycznych” opracowany przez Federację Związków Pracodawców Ochrony Zdrowia „Porozumienie Zielonogórskie”. Organ nadzorczy udzielił również akredytacji dla RS Jamano, który będzie pełnił funkcję podmiotu monitorującego stosowanie kodeksu.
Jakub Groszkowski, Zastępca Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych, wręczając 14 grudnia 2022 r. przedstawicielom inicjatywy kodeksowej decyzję zatwierdzającą kodeks powiedział: „Zadaniem kodeksu postępowania jest zapewnienie ochrony danych osobowych pacjentów i innych osób w placówkach służby zdrowia. Z pewnością przyjęty kodeks postępowania pomoże nie tylko podmiotom medycznym wypełniać wymogi RODO, ale również upowszechni wiedzę o ochronie danych wśród pacjentów. Poszerzanie wiedzy i świadomości na temat roli ochrony danych osobowych oraz budowanie odpowiednich postaw zarówno wśród administratorów, jak i obywateli to proces, w którym aktywnie bierze udział UODO”.
W ocenie organu nadzorczego  przedstawiony przez FZPOZ „Porozumienie Zielonogórskie” kodeks postępowania jest zgodny z przepisami ogólnego rozporządzenia o ochronie danych (RODO) oraz stanowi odpowiednie zabezpieczenie w zakresie ochrony danych przewidzianych przepisami rozporządzenia. Decyzja Prezesa UODO kończy okres pracy nad treścią kodeksu i daje placówkom medycznym możliwość rozpoczęcia przygotowań do jego wdrożenia.
 „Kodeks postępowania RODO Porozumienia Zielonogórskiego powstał po to, by doprecyzować zawiłe przepisy związane z ochroną danych osobowych w placówkach medycznych. Dzięki znajdującym się w nim czytelnym instrukcjom, placówki będą w stanie wdrożyć odpowiednie rozwiązania oraz zyskać pełną kontrolę nad procesami zachodzącymi w obszarze ochrony danych osobowych, a tym samym zmniejszą ryzyko chaosu lub szukania niewłaściwych rozwiązań w przypadku naruszenia bezpieczeństwa danych osobowych pacjentów.” – powiedział Jacek Krajewski, prezes Federacji Porozumienie Zielonogórskie.
Kodeksy postępowania. Dlaczego warto je opracować?
Przystąpienie do stosowania kodeksu postępowania wiąże się z licznymi korzyściami. Przede wszystkim podmioty, które będą go stosowały mogą mieć gwarancję prawidłowości używania określonych rozwiązań zatwierdzonych przez organ nadzoru. Mogą też liczyć na nadzór nad procesami przetwarzania danych osobowych ze strony niezależnego podmiotu monitorującego ten kodeks. Nie bez znaczenia jest również fakt, iż zgodnie z RODO organ nadzorczy, gdy rozważa nałożenie kary na dany podmiot musi brać pod uwagę w każdym przypadku, czy podmiot ten prawidłowo stosuje zatwierdzony kodeks postępowania.
Jak powiedziała Monika Krasińska, dyrektor departamentu Orzecznictwa i Legislacji, UODO: „Urząd Ochrony Danych Osobowych nieustannie zachęca organizacje zrzeszające podmioty z poszczególnych branż, by występowały z inicjatywami tworzenia kodeksów postępowania. Działania takie pomagają podmiotom inicjującym we właściwym przestrzeganiu przepisów ochrony danych osobowych  i wypełnianiu  obowiązków, jakie nakłada na administratorów RODO”.
Podmiot monitorujący
Podczas tego samego spotkania Prezes UODO wręczył pierwszy certyfikat potwierdzający akredytację podmiotu monitorującego. Certyfikat ten otrzymał RS Jamano Sp. z o.o., Sp. k.
„Z ochroną danych osobowych jest trochę jak z głaskaniem kota - to proces ciągły, nie jednorazowy. Podobnie jest ze stosowaniem kodeksu - przystąpienie placówki medycznej do kodeksu oznacza przyjęcie przez nią zobowiązania do zapewnienia i utrzymania wysokiego poziomu ochrony danych osobowych. Zadaniem podmiotu monitorującego jest natomiast bieżąca współpraca z placówkami, by przez cały okres przynależności do kodeksu tak rzeczywiście było. Jesteśmy już gotowi do działania – powiedział  Paweł Makowski, V-ce Prezes Zarządu, Jamano
Kodeks postępowania musi wskazywać podmiot monitorujący przestrzeganie tego dokumentu przez administratorów i podmioty przetwarzające, które do niego przystąpią. Podmiot ten spełnia określone wymagania, jak np.: posiadanie fachowej wiedzy w dziedzinie będącej przedmiotem kodeksu; zachowanie niezależności: dysponowanie procedurami pozwalającymi ocenić, czy administratorzy przestrzegają kodeksu oraz takimi, które pozwolą mu rozpatrywać skargi na naruszenia kodeksu.
Ponadto RS Jamano spełnia Wytyczne 1/2019 EROD i Wymogi akredytacji, które są określone przez UODO i zaopiniowane przez Europejską Radę Ochrony Danych w celu zapewnienia spójności stosowania przepisów RODO we wszystkich państwach członkowskich. 
Placówki medyczne zrzeszone w „Porozumieniu Zielonogórskim” już niebawem będą mogły ubiegać się o członkostwo w kodeksie postępowania poprzez  platformę internetową podmiotu monitorującego.

Zespół Negocjacyjny Federacji Porozumienie Zielonogórskie zakończył rozmowy z Prezesem Narodowego Funduszu Zdrowia. Po wielu tygodniach negocjacji, zarówno personel poradni medycyny rodzinnej, jak i pacjenci mogą odetchnąć z ulgą. Uzyskane porozumienie pozwoli na rozwój POZ, a przede wszystkim zabezpieczy potrzeby chorych, również tych z obszarów wiejskich.

O wątpliwościach związanych z aneksami do umów z NFZ, ale również tych z projektem opieki koordynowanej w POZ, środowisko mówi od dawna. Ostrożność w podjęciu decyzji o wdrożeniu do poradni opieki koordynowanej wynikała z wielu czynników, między innymi niezadowalającego poziomu finansowania oraz wielu niewiadomych i braku wsparcia ze strony regionalnych oddziałów Funduszu. Lekarze rodzinni obawiali się również, że opieka koordynowana w swoich założeniach wyklucza placówki z obszarów wiejskich, utrudniając pacjentom dostęp do świadczeń. Kontrowersje budził też okres umów, które zgodnie z nadesłanym przez NFZ aneksem miałyby być podpisane na czas nieokreślony.

- Negocjacje trwały wiele tygodni, ponieważ musieliśmy właściwie rozpoznać i zadbać o potrzeby lekarzy rodzinnych zrzeszonych w Federacji, ale przede wszystkim o potrzeby naszych pacjentów i zapewnienie im ciągłości świadczeń. Wspólnie z Prezesem Narodowego Funduszu Zdrowia wypracowaliśmy kompromis, który zgodnie z kluczowym zadaniem Federacji ma zapewnić ochronę bezpieczeństwa zdrowotnego pacjentów. Cieszymy się, że zawarte porozumienie wzmacnia jednocześnie medycynę rodzinną, która jako fundament systemu ochrony zdrowia powinna być odpowiednio zabezpieczona – mówi Jacek Krajewski, prezes Federacji Porozumienie Zielonogórskie.

Zespół Negocjacyjny FPZ doprowadził do porozumienia, które gwarantuje stabilne zabezpieczenie potrzeb pacjentów aż do kwietnia 2025 roku. Dodatkowo w ramach negocjacji zabezpieczono potrzeby dzieci oraz seniorów i osób cierpiących na choroby przewlekłe. Ustalone warunki odpowiadają na wyzwania związane ze wzrostem inflacji, dodatkowo upowszechniają narzędzia poprawiające jakość opieki w POZ. Jednym z nich ma być opieka koordynowana, która na obecnym etapie pozwala również małych podmiotom wdrażać projekt. W wyniku tych rozmów, NFZ zwiększy nakłady na POZ o około 420 mln zł.

- Wieloletnie doświadczenie zarówno w prowadzeniu negocjacji, jak również poradni medycyny rodzinnej pozwoliło na przeprowadzenie trudnych, długotrwałych rozmów z Prezesem Funduszu, aż do uzyskania dobrego dla obydwu stron porozumienia. Teraz kluczowe będzie sprawne wdrożenie planowanych zmian. Wierzymy, że przyszłość medycyny rodzinnej w Polsce będzie się kształtować w oparciu o dialog ze środowiskiem, bo tylko w ten sposób można wypracować dobre, celowane rozwiązania, których beneficjentami są pacjenci. – dodaje Marek Twardowski, wiceprezes Federacji Porozumienie Zielonogórskie, przewodniczący zespołu negocjacyjnego.

Obecnie kluczowa dla rozwoju medycyny rodzinnej, a tym samym zabezpieczenia potrzeb pacjentów jest opieka koordynowana w POZ. Federacja Porozumienie Zielonogórskie od wielu miesięcy przekonuje, że jest to proces i wymaga czasu. Uzyskane porozumienie powinno jednak rozwiać wiele wątpliwości. Dodatkowo planowane są szkolenia dla personelu placówek medycy rodzinnej.

- Największym wrogiem zmian jest niewiedza. Wszyscy potrzebujemy szkoleń i wsparcia, bo tylko w ten sposób będziemy mogli wykorzystać cały zasób możliwości, jakie opieka koordynowana ze sobą niesie. Chodzi przecież o to, aby lekarze rodzinni mogli dać swoim pacjentom nowe, lepsze możliwości leczenia, a osobom z obszarów o utrudnionym dostępnie do opieki zdrowotnej te możliwości istotnie zwiększyć. – dodaje Tomasz Zieliński, wiceprezes Federacji Porozumienie Zielonogórskie.

Okres ząbkowania bywa trudny nie tylko dla malucha, ale i jego rodziców. Podobnie jak ciąża nie jest chorobą, a stanem fizjologicznym, ale nie zawsze przebiega bez przeszkód. Zaburzenia ząbkowania mogą wynikać z nieprawidłowego rozwoju, lub być pierwszym sygnałem schorzeń ogólnoustrojowych czy też dotyczących miejscowo jamy ustnej.
Wiadomo, że proces wyrzynania się zębów w 70% zależy od genetyki. Rola czynników środowiskowych do tej pory uważana za wiodącą w efekcie jest niewielka. Oprócz czynników genetycznych za ząbkowanie odpowiedzialne są również hormony, w tym przede wszystkim hormon wzrostu, hormony tarczycy i przytarczyc.
Wiek w którym u dziecka pojawia się pierwszy ząb jest zróżnicowany. Panuje powszechna opinia, że sześciomiesięczny maluch powinien już móc pochwalić się ząbkiem. Pogląd wynika z faktu, że ponad ¼ dzieci zaczyna ząbkować w 6 miesiącu życia. 
Ze względu na termin pojawienia się pierwszego zęba wyróżnia się ząbkowanie:
1. Przedwczesne-zęby wrodzone i noworodkowe.
2. Wczesne-3-4 miesiąc życia.
3. O czasie-5-8 miesiąc życia. 
4. Opóźnione-9-11miesiąc życia.
5. Późne-po 12 miesiącu życia.
Jak wiadomo, proces ząbkowania może rozpocząć się prawidłowo, a zaburzenie mogą wystąpić w trakcie jego trwania. Prawidłowość przebiegu ząbkowania pomagają ocenić dwie proste reguły:
1. Dziecko powinno posiadać o sześć zębów mniej niż ma miesięcy. Jubilat obchodzący pierwsze urodziny (12 miesięcy) powinien mieć 6 zębów.
2. Reguła 3/4. Oznacza ona, że począwszy od urodzenie co 6 miesięcy wyrzynają się 4 zęby. Jubilat świętujący drugie urodziny (24 miesiące) powinien mieć 16 zębów.
Opóźnienie ząbkowania i jego zaburzenia często towarzyszą:
1. Niedożywieniu.
2. Wadom genetycznym.
3. Zaburzeniom hormonalnym.
4. Niedoborom odporności.
5. Krzywicy opornej na działanie witaminy D a także przedawkowaniu witaminy D.
Nawet prawidłowe ząbkowanie bywa zmorą dzieci i rodziców, a jego zasadniczym powodem są dolegliwości bólowe. Problem trwa 8 dni. Zaczyna się 4 dni przed wyrznięciem się zęba, w trakcie wyrzynanie i 3 dni po tym jak ząbek ujrzy światło dzienne.
Do typowych dolegliwości w przebiegu ząbkowania należą:
1. Ból.
2. Świąd dziąseł. 
3. Ślinienie. Jest ono prowokowane przez ból i świąd dziąseł oraz wkładanie do buzi rączek. Gruczoły ślinowe zaczynają funkcjonować około 3 miesiąca życia dziecka. Maluch w tym wieku jeszcze nie potrafi sprawnie połykać śliny. Z powodu ślinienia się rodzice podejrzewają swoje pociechy o ząbkowanie znacznie wcześniej niż naprawdę ono nastąpi.
4. Wzrost temperatury. Występuje u 95% dzieci, zwykle nie przekracza 37,8⁰C, a w przeddzień ukazania się zęba 37,1⁰C. Jeżeli temperatura przekracza 38,5⁰C trudno uznać ją za objaw ząbkowania. W takim przypadku należy szukać innej przyczyny najczęściej infekcji.
W trudnym okresie ząbkowania ulgę mogą przynieść:
1. Popularne preparaty przeciwgorączkowe: paracetamol i ibuprofen. Oprócz działania obniżającego temperaturę są skutecznymi lekami przeciwbólowymi.
2. Działające miejscowo żele. Wmasowane w dziąsło łagodzą ból i świąd, a niektóre z nich również działają dezynfekująco i wspomagają gojenie.
3. Ulgę w przypadku świądu dziąsła przynosi jego masowanie. Masaż powinien być wykonany delikatnie, by nie spowodować otarcia nabłonka wyściełającego buzię dziecka. Najlepiej użyć do tego celu specjalnej silikonowej nakładki nakładanej na palec.
4. Polecane jest stosowanie schłodzonych gryzaków. Tu również należy uważać, by gryzak nie był oziębiony nadmiernie. W żadnym wypadku nie można go zamrażać. 

Małgorzata Stokowska-Wojda