Zatrucia grzybami przytrafiają się nie tylko osobom, które się na nich nie znają.

–Jest nawet wręcz przeciwnie, ich ofiary to najczęściej wytrawni grzybiarze, których gubi zbytnia pewność siebie – przekonuje lekarka, ekspert Porozumienia Zielonogórskiego Joanna Zabielska-Cieciuch, prywatnie zapalona entuzjastka grzybobrania z wieloletnim doświadczeniem. – Zbieram grzyby od dziecka, zbierali je moi dziadkowie i rodzice. Mogłoby się wydawać, że się znam i wiem o grzybach wszystko. A jednak podczas grzybobrania przestrzegam ściśle pewnych zasad, by nie narażać nikogo na przykre niespodzianki zdrowotne.

          Zasada nr 1: Zbieramy tylko to, co znamy

          Dr Zabielska-Cieciuch przestrzega przed wkładaniem do koszyka tych grzybów, co do których nie mamy absolutnej, stuprocentowej pewności.

–Nawet na znanych nam od lat terenach pojawiają się nowe gatunki grzybów – mówi lekarka. – Pamiętajmy też, że istnieją liczne podgatunki, a wygląd grzybów może być różny w zależności od podłoża, na którym rosną  i otaczającej ich roślinności. Maślak nie zawsze będzie wyglądał tak samo, podgrzybek podgrzybkowi nierówny. Z tego też powodu osoby nieznające się na grzybach nie zawsze będą w stanie odróżnić jadalnych gatunków nawet jeśli chodzą po lesie z atlasem.

          Zasada nr 2: Rezygnujemy z blaszkowatych

          Śmiertelnie trujące dla człowieka są gatunki grzybów blaszkowatych, zwłaszcza muchomor sromotnikowy, którego łatwo pomylić z kanią. Toksyny, które zawiera ten muchomor, uszkadzają nerki i wątrobę, a skutki jego spożycia mogą być śmiertelne. Grzyby, których spód kapelusza nie ma blaszek, także bywają niejadalne.

–Jednak żaden gatunek grzyba sitowego nie spowoduje nieodwracalnych skutków – wyjaśnia dr Zabielska-Cieciuch. – Nawet osławiony szatan może jedynie wywołać niestrawność, bóle brzucha, wymioty.

          Choć niektóre gatunki grzybów blaszkowatych są z kolei jadalne, lekarka radzi ich nie zbierać ani nie kupować. W przypadku tych gatunków szczegóły są na wagę życia. Np. w przypadku kani trzeba widzieć cały grzyb, a nie tylko kapelusz, bo o różnicy ze sromotnikiem decyduje wygląd nóżki.

          Zasada nr 3: Wątpliwości rozstrzygamy na niekorzyść „oskarżonego”

          W przeciwieństwie do zasad prawa, w przypadku grzybobrania każdego „podejrzanego” skazujemy na niebyt, wyrzucając go do śmieci.

– Dobrze jest stosować wielokrotną weryfikację zawartości koszyka – radzi dr Joanna Zabielska-Cieciuch. – Zwykle grzyby zbiera się w kilka osób, najlepiej gdy każda z nich obejrzy nie tylko swoje zbiory, ale i zbiory innych. Każdy grzyb oglądany z każdej strony – w ten sposób minimalizujemy ryzyko.

          Zasada nr 4: Tylko świeże i nie dla każdego

          Lekarka podkreśla, że wszystkie grzyby są ciężkostrawne (ich trawienie odbywa się nawet do 20 godzin), dlatego nie powinny ich w ogóle jadać dzieci, osoby starsze i te, które mają problemy zdrowotne.

–Grzyby należy przygotowywać do jedzenia jak najszybciej po ich zebraniu, bo im bardziej świeże, tym mniej ciężkostrawne – przestrzega Zabielska-Cieciuch. –  Z czasem nawet w jadalnych grzybach zachodzą różne przemiany, więc lepiej nie ryzykować. Nie należy ich też przechowywać w workach foliowych.

          Grzyby nie mają wartości odżywczych i można się bez nich obejść. W wielu krajach nikt ich w ogóle nie zbiera. Polacy jednak należą do ich amatorów, doceniając nieporównywalny z niczym aromat i walory smakowe. Jeśli jednak ktoś nie jest w stanie przestrzegać powyższych zasad, lepiej niech  poprzestanie na pieczarkach, kupowanych w sklepie.

Zamieszczamy adresy miejsc, w których można się zgłosić na BEZPŁATNE badanie morfologii oraz zarejestrować się w bazie Dawców Szpiku. 

Są to przychodnie zrzeszone w Lubelskim Związku Lekarzy Rodzinnych - Pracodawców.

ZAPRASZAMY!!!

Odwiedź nas na Facebooku: AKCJA NA FACEBOOKU

Z początkiem jesieni zaczynamy obserwować wzrost zachorowań na wirusowe infekcje grypopodobne i pierwsze przypadki grypy. Jedną z podstawowych i najbardziej skutecznych metod zapobiegania epidemii tej choroby są szczepienia profilaktyczne  – alarmują lekarze rodzinni z Porozumienia Zielonogórskiego. Szczepionki są już dostępne i warto o nie zapytać naszego lekarza rodzinnego. Kto  koniecznie powinien się zaszczepić?

Komitet Doradczy ds. Szczepień Ochronych (ACIP ) oraz  Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zalecają  szczepienie przeciwko grypie wszystkim osobom dorosłym i dzieciom, które ukończyły 6 miesiąc życia. Szczególnie powinny zaszczepić się osoby po przeszczepieniu organu, zdrowe dzieci od 6 do 59 miesiąca życia, osoby powyżej 50. roku życia, dorośli i dzieci chorzy na: przewlekłe choroby układu sercowo-naczyniowego, układu oddechowego (w tym astmę). A także osoby, które borykają się chorobami neurologicznymi, hematologicznymi, metabolicznymi (także cukrzyca) oraz nerek i wątroby.

Zaszczepić powinni się również dorośli i dzieci z niedoborami odporności (w tym spowodowanymi leczeniem immunosupresyjnym lub zakażeniem HIV), kobiety, które są lub będą w ciąży w trakcie sezonu epidemicznego grypy. A także młodzież od szóstego miesiąca do osiemnastego roku życia leczona przewlekle kwasem acetylosalicylowym, co zwiększa u nich ryzyko wystąpienia zespołu Reye’a w razie zachorowania na grypę. W tej grupie znajdują się również  osoby otyłe, u których indeks masy ciała (BMI) wynosi powyżej 40 oraz pensjonariusze domów spokojnej starości, zakładów opieki zdrowotnej i przewlekle chorzy bez względu na ich wiek.

- W Polsce na grypę szczepi się 2-3 proc. osób – mówi Wojciech Pacholicki, wiceprezes Federacji Porozumienie Zielonogórskie. – W największej grupie ryzyka znajdują się osoby starsze i przewlekle chore. Warto pomyśleć również o dzieciach, które oprócz tego, że same chorują, często zarażają np. swoich dziadków – dodaje.

Grypa to ostra choroba zakaźna, przenoszona drogą kropelkową. Człowiek zaraża się od drugiego człowieka najczęściej przez zakażone powietrze czy przez zainfekowane dłonie. Najczęściej pierwsze objawy dotyczą układu oddechowego. Pojawia się suchy, męczący kaszel, bóle głowy, gorączka, często bóle mięśni, kości  i stawów.

- Choroba ma nagły początek, występuje wysoka gorączka, ból głowy, uczucie ogólnego rozbicia. Wirus rozwija się w ciągu 18-72 godzin od momentu wniknięcia do organizmu i trwa, o ile nie dojdzie do powikłań, około 7 dni – wyjaśniają lekarze z Porozumienia Zielonogórskiego. - Osoba dorosła zakażona grypą może zakażać innych przez 3-5 dni od chwili pojawienia się objawów chorobowych, natomiast dziecko może być ogniskiem zakażenia dla innych nawet do 7 dni. Pamiętajmy, że grypa to nie jest takie większe przeziębienie, które leczone czy nie, samo mija po tygodniu. To ciężka choroba wirusowa, która daje dużo powikłań narządowych – dodaję eksperci.

 I wymieniają, że ze strony układu oddechowego to najczęściej zapalenie płuc i oskrzeli, wtórne bakteryjne zapalenia płuc i zapalenia oskrzelików, szczególnie u niemowląt i dzieci, zakażenia meningokokowe lub zaostrzenie astmy. Ze strony innych układów może również zdarzyć się np. odrzut przeszczepu, zapalenie ucha środkowego, zapalenie mięśnia serca i osierdzia, zespół wstrząsu toksycznego, zapalenie mięśni i mioglobinuria mogąca prowadzić do niewydolności nerek. I dalej: pogrypowe kłębuszkowe zapalenie nerek, zaostrzenie przewlekłych kłębuszkowych zapaleń nerek i nasilenie objawów przewlekłej niewydolności nerek. Zdarzają się także powikłania neurologiczne takie jak nasilenie częstości napadów padaczkowych, choroby naczyniowe mózgu, toksyczna encefalopatia, poinfekcyjne zapalenie mózgu i opon mózgowych. Odnotowano również wzrost przypadków choroby Parkinsona i zespół Reye’a.

W ramach powikłań dochodzi również do schorzenia naczyniowych mózgu - wylewów podpajęczynówkowych czy śpiączkowego zapalenie mózgu. Wśród powikłań w psychiatrii zaobserwowano ostre psychozy, niektóre ze słuchowymi lub wzrokowymi halucynacjami oraz schizofrenię. Warto dodać, że powikłania pogrypowe obserwuje się zwłaszcza u dzieci. W ich przypadku najczęściej występują  dysfunkcje receptora słuchowego, częściowa utrata słuchu, a nawet głuchota. Zdarza się również zaostrzenie przebiegu astmy i mukowiscydozy, bóle brzucha, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, biegunki i wymioty - powikłania niejednokrotnie naśladujące zapalenie wyrostka robaczkowego.

Eksperci zwracają również uwagę na kilka grup docelowych, u których szczepienie przeciwko grypie jest szczególnie ważne. Wśród nich są  wszyscy pracownicy ochrony zdrowia (lekarze, pielęgniarki i pozostały personel szpitali oraz ośrodków lecznictwa otwartego, pogotowia ratunkowego), pracownicy domów spokojnej starości oraz zakładów opieki medycznej, którzy kontaktują się z pensjonariuszami lub chorymi (w tym także z dziećmi). Także osoby zapewniające opiekę domową pacjentom z grup wysokiego ryzyka, członkowie rodzin osób należących do grup wysokiego ryzyka, osoby opiekujące się dziećmi w wieku poniżej 5 lat, pracowników służb publicznych np. konduktorzy, kasjerzy, policjanci, wojsko, nauczyciele, przedszkolanki, dziennikarze, pracownicy budowlani, ekspedienci sklepów i marketów, świadczący usługi rzemieślnicze itp.

Lekarze rodzinni z Porozumienia Zielonogórskiego podsumowują, że żadne witaminy, reklamowane w mediach suplementy diety i inne „cudowne tabletki”  nie mają żadnego znaczenia w zapobieganiu grypie. Zdrowy tryb życia, prawidłowa dieta, higiena osobista (szczególnie częste mycie rąk) oraz szczepienie ochronne przeciwko grypie są najskuteczniejszymi środkami w profilaktyce.

Zapowiedź wprowadzenia powszechnego dostępu do podstawowej opieki zdrowotnej według projektu resortu zdrowia w szczegółach budzi wątpliwości Porozumienia Zielonogórskiego.

W przyjętym przez Radę Ministrów projekcie nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw zakłada się rezygnację z dochodzenia przez NFZ roszczeń od nieubezpieczonych pacjentów za świadczenia udzielone im w ramach POZ.

– Z projektu wynika, że chodzi jednak nie o wszystkich nieubezpieczonych, a jedynie tych, którzy de facto mają uprawnienia do korzystania ze świadczeń, ale nie dopełnili wymaganych biurokratycznych formalności – zwraca uwagę prezes Porozumienia Zielonogórskiego Jacek Krajewski. – Są to np. osoby, które ukończyły 18 lat, ale nie zostały zgłoszone do ubezpieczenia przez rodziców, studenci pracujący dorywczo, chorzy przebywający na dłuższym zwolnieniu lekarskim, itp. Obecnie w e-WUŚ tacy pacjenci są wykazywani jako nieubezpieczeni. Lekarze rodzinni zwracali uwagę na ten absurd już od początku funkcjonowania systemu e-WUŚ, domagając się jego zmiany. Dobrze, że teraz sytuacja tej grupy się zmieni, ale postulat Porozumienia Zielonogórskiego, wyrażający się w haśle „POZ dla każdego” szedł o krok dalej. Uważamy, że podstawą opieką zdrowotną powinni być objęci wszyscy, także ci faktycznie nieubezpieczeni. Takich osób projekt nie obejmuje, co w naszej opinii jest błędem, choćby ze względu na ryzyko przenoszenia różnych chorób.

Prezes Porozumienia Zielonogórskiego krytykuje także fakt, że nawet ta zawężona grupa pacjentów według projektu nie będzie mogła w pełni korzystać ze świadczeń. Lekarz POZ wprawdzie przyjmie taką osobę, ale już nie będzie mógł jej wypisać recepty na lek refundowany. Taki pacjent będzie także musiał zapłacić za wizytę u specjalisty czy pobyt w szpitalu.

– Nie wiemy też np., czy prawo takiego pacjenta do świadczeń POZ obejmuje np. badania diagnostyczne (czy NFZ za nie zapłaci?) – dodaje prezes Jacek Krajewski. – Kolejna wątpliwość dotyczy kwestii biurokratycznych. Czy pozostanie obowiązek przyjmowania oświadczeń o posiadanych uprawnieniach do świadczeń, czy wciąż w systemie e-WUŚ tacy pacjenci będą wyświetlani na czerwono, w jaki sposób lekarze mają ich dokumentować i zgłaszać funduszowi? Tego typu pytań mamy więcej, być może odpowiedzi znajdziemy w aktach wykonawczych do znowelizowanej ustawy lub już na poziomie umów z płatnikiem. Na razie jednak tych szczegółów nie znamy, a są one niezmiernie istotne w naszej codziennej pracy.

Obrzęk, zaczerwienie, ból, swędzenie – to tylko niektóre z objawów, jakie towarzyszą pogryzieniu przez meszki. Na ich aktywność wpływają m.in. duża wilgotność powietrza i wysokie temperatury. Dlatego podczas wakacyjnego urlopu lepiej zabezpieczyć się w odpowiednie środki przeciw owadom – podkreśla lekarz rodzinny Joanna Zabielska-Cieciuch, ekspert Porozumienia Zielonogórskiego.

Obojętnie czy wybieramy się nad morze, w góry, czy na Mazury. Meszki, podobnie jak komary, mogą pogryźć nas wszędzie. Jednak w wielu przypadkach domowe sposoby na pogryzienia (np. okłady z octu czy cebuli) mogą nie zdać egzaminów. Wówczas warto skorzystać z pomocy lekarza, który przepisze odpowiednie leki antyalergiczne.

Jak podkreśla dr Joanna Zabielska-Cieciuch, ekspert Porozumienia Zielonogórskiego, w sklepach dostępne są preparaty, które odstraszają owady. Dobrze mieć je przy sobie, bo kiedy meszki „przysiądą się” do na nas na urlopie, to naprawdę ciężko się ich pozbyć. W dodatku reakcja alergiczna na jad meszek może być nie tylko uciążliwa (ból, swędzenie, obrzęk) , ale także niebezpieczna.

-Meszki mogą nas zaatakować zarówno w lesie, jak i w mieście. W przeciwieństwie do komarów czy pszczół, są niewidoczne, dlatego pacjenci często dziwią się, że zostali ukąszeni - komentuje dr Joanna Zabielska-Cieciuch. - Kiedy  w obrębie ugryzienia utrzymuje się stan zapalny np. duży obrzęk i zaczerwienienie,  może nie obejść się bez podania środków antyalergicznych – podkreśla.

Meszki nie muszą popsuć nam urlopu, weekendowego wypadu na ryby czy na kajaki. Dlatego warto zabezpieczyć się w odpowiednie preparaty jeszcze przed wyjazdem.

Coraz cieplejsze, słoneczne dni, kusząco pachnące łąki i lasy usposabiają do wypadów za miasto, pikników, spacerów i bliższego obcowania z naturą. Brodzenie bosą stopą w trawie lub stąpanie po miękkim mchu dostarcza niezapomnianych wrażeń. Niestety, wśród mchów i kwiatów może kryć się bzyczące niebezpieczeństwo. Przydepnięty nieostrożną stopą owad, broniąc się kłuje, albo żądli, czyniąc tym czasami bardzo poważną szkodę intruzowi. Każdego roku notowanych jest kilkadziesiąt przypadków zgonów spowodowanych tylko reakcjami na ukąszenie owadów - dwukrotnie więcej niż liczba zgonów wywołana ukąszeniem jadowitych węży. Większość przypadków śmiertelnych to reakcje po użądleniu pszczół. Na szczęście nie wszystkie kontakty z owadami przebiegają tak dramatycznie. Najczęściej występują odczyny miejscowe: ból, pieczenie, świąd, obrzęk i przekrwienie w miejscu ukłucia. Reakcja miejscowa może być zróżnicowana, od niewielkich rozmiarów do znacznej rozległości. Jad pszczół i os powoduje podobną reakcję, znacznie silniej działa jad szerszeni.

Najczęściej doświadczanymi odczynami miejscowymi są zmiany po ukłuciu komarów. Zwykle mają one charakter swędzących bladoróżowych bąbli, czasami może wystąpić obrzęk skóry lub ból. Podobną reakcję wywołuje ukłucie gzów polnych lub kuczmanów. Bąble szybko powstają i na ogół szybko ustępują, ale u alergików, zwłaszcza dzieci, mogą być bardziej dotkliwe i utrzymują się dłużej. Dużym zagrożeniem mogą być meszki - malutkie 4-6 mm owady. Występują na terenie całego kraju, najwięcej jest ich na Suwalszczyźnie, Lubelszczyźnie, a także Pomorzu Zachodnim. Szczególnie upodobały sobie miejsca w pobliżu płytkich zbiorników wodnych. Meszki są aktywne przez całą dobę i kłują nawet w upalne słoneczne dni. Ich ślina zawiera substancje powodujące niszczenie tkanek. Stąd ukłucie maleńkiego owada powoduje duży obrzęk miejscowy, ból, często jako objaw ogólny występuje gorączka. Zmasowany atak meszek z wieloma ukłuciami może być bardzo groźny zwłaszcza dla małych dzieci.

W odczynach miejscowych na ukłucie owadów najczęściej wystarczy zastosować kwaśny okład, żeby zmniejszyć obrzęk i popularny żel na ukąszenia owadów celem zmniejszenia swędzenia. Należy pamiętać, żeby nie drapać swędzącego miejsca, bo łatwo może dojść do infekcji podczas zadrapania, co może spowodować miejscowy ropny stan zapalny skóry. W sytuacjach przedłużających się objawów lub wątpliwości najlepiej skontaktować się z lekarzem.

Rzadko reakcja miejscowa może być groźna dla życia, ale jeżeli miejscem użądlenia jest jama ustna, język, przełyk czy okolica gardła konieczna jest natychmiastowa pomoc lekarska. W takiej sytuacji miejscowy obrzęk grozi uduszeniem. Niebezpieczne mogą być liczne użądlenia, do których dochodzi jednoczasowo. Wprowadzona w ich wyniku do krwi duża ilość jadu i zawartych w nim toksyn powoduje zatrucie organizmu z tak poważnymi następstwami jak uszkodzenie nerek.

U osób uczulonych na jad owadów może dojść do najcięższej reakcji na użądlenie jaką jest wstrząs anafilaktyczny, co bez natychmiastowej pomocy lekarskiej może zakończyć się tragicznie. Osoby, u których wystąpił wstrząs anafilaktyczny powinny być w szczególny sposób zabezpieczone. W tym celu należy udać się do lekarza rodzinnego. Jednym ze sposobów chroniących przed skutkami działania bzyczącego zagrożenia jest adrenalina. Opakowana w poręczną ampułkostrzykawkę, bez trudu mieści się w kieszeni lub torebce, kiedy udajemy się na łono natury. Łatwa nawet do samodzielnego podania po niespodziewanym użądleniu ratuje życie. Pamiętajmy, że jeżeli nawet nie przeżyliśmy wstrząsu po użądleniu owada, ale zdarzyła nam się burzliwa reakcja miejscowa z dusznością skontaktujmy się z lekarzem. Każdy następny odczyn u osób uczulonych jest większy, więc w takiej sytuacji również należy rozważyć celowość zabezpieczenia się w ampułkostrzykawkę z adrenaliną. Niektóre osoby kierowane są przez lekarza rodzinnego do poradni alergologicznej, gdzie podejmowana bywa decyzja i proces odczulania.

Żeby w pełni cieszyć się obcowaniem z naturą starajmy się zabezpieczyć przed ukłuciem i użądleniem. Długie spodnie, skarpetki, buty, bluzki i koszule z długimi rękawami w pewnym stopniu osłonią skórę. Moskitiera nad wózkiem lub łóżeczkiem naszej pociechy utrudni dostęp owadom do śpiącego na świeżym powietrzu niemowlęcia. W aptekach można zaopatrzyć się w substancje odstraszające owady do stosowania na skórę w postaci płynów, żeli i aerozoli. Dostępne są również urządzenia odstraszające owady poprzez rozpylanie lub odparowywanie substancji chemicznych. Na spacerach i piknikach nie drażnijmy przypadkowo napotkanych owadów, a zanim usiądziemy na ziemi rozłóżmy koc lub matę. Bądźmy towarzyscy, w grupie bywa przyjemniej, a w przypadku niefortunnego użądlenia możemy liczyć na pomoc.

Małgorzata Stokowska-Wojda

Jeśli Twoja ciąża przebiega bez komplikacji, a lekarz prowadzący nie widzi przeciwwskazań, nie musisz przez całe wakacje siedzieć w domu – uważa dr Joanna Szeląg, ekspert Porozumienia Zielonogórskiego. Ale są miejsca, których powinnaś unikać!

-Wakacje w ciąży trzeba dobrze zaplanować i omówić z lekarzem prowadzącym. Jeśli istnieją jakiekolwiek przeciwwskazania, wówczas lepiej zostać w domu – podkreśla dr Joanna Szeląg i dodaje, że urlop najlepiej zaplanować w drugim trymestrze, czyli wtedy, gdy miną już dolegliwości związane z początkiem ciąży, a nie jest ona jeszcze bardzo zaawansowana.

Dr Joanna Szeląg odradza miejsca tropikalne. Żyjemy w klimacie umiarkowanym i w ciąży lepiej go nie zmieniać, chodzi m.in. o wyższe temperatury i dodatkowe szczepienia.

Ważną rolę odgrywa również dostęp do opieki medycznej. Powinniśmy unikać miejsc, w których jest trudno dostępna lub nie ma jej wcale.

W przypadku podróży po terenie UE, dobrze mieć ze sobą Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego-  EKUZ (obowiązującą również w Europejskiej Strefie Wolnego Handlu), którą można wyrobić  w oddziale NFZ właściwym według miejsca zamieszkania.

-Należy zastanowić się również nad środkiem transportu. Jeśli nie ma przeciwwskazań, lepsza będzie dwugodzinna podróż samolotem niż wielogodzinna jazda samochodem – mówi lekarz rodzinny Joanna Szeląg. – W tym pierwszym przypadku należy zapoznać się z regulaminem linii lotniczych, który zazwyczaj określa możliwości podróżowania kobiet w ciąży – dodaje.

Ekspert Porozumienia Zielonogórskiego podkreśla, że w przypadku, podróży samochodem należy pamiętać o jeździe w zapiętych pasach i częstych postojach.

Wakacje w ciąży zawsze budzą obawy i wątpliwości przyszłych mam. Ale jeśli Twój lekarz nie widzi przeciwwskazań, a Ty dobrze zaplanujesz podróż to wakacyjny odpoczynek może okazać się świetnym pomysłem.

Ostrogi kojarzą nam się z kawalerska fantazją ułanów i zachwytem kobiet. Jednak nie wszystkie ostrogi stanowią przedmiot dumy i zachwytu. Mianem ostrogi piętowej określa się zmianę zwyrodnieniową przyjmującą postać dziobiastej kostnej narośli kości piętowej. Początkowym objawem jest ból pięty pojawiający się po obciążeniu stopy, następnie po każdym obciążeniu, wreszcie ból spoczynkowy. Chodzenie z ostrogą piętową przypomina stąpanie na gwoździu. Kostna narośl przy każdym ruchu drażni miękkie tkanki pięty powodując permanentny stan zapalny nasilający ból. Im większa ostroga, tym większe drażnienie i tym bardziej dokuczliwy ból. Czynnikami, które sprzyjają powstawaniu ostrogi piętowej są:

1.Wykonywanie pracy w pozycji stojącej.

2.Nadwaga.

3.Intensywne uprawianie sportów obciążających stopy.

4.Niewygodne obuwie (np. wysokie obcasy).

Rozpoznanie stawia się na podstawie wykonanego zdjęcia rentgenowskiego pięty, na którym jest ona dokładnie widoczna.

Leczenie tej przypadłości jest niełatwe. Zacząć należy od wygodnego obuwia amortyzującego nacisk pięty na podłoże i wkładek ortopedycznych. Wkładki ortopedyczne wykonane są z kilku warstw klejonej skóry (mają grubość ok. pół centymetra) z otworkiem w centrum wkładki. Należy wkleić je do używanych butów w okolicy pięty. Otworek we wkładce wypada w miejscu ostrogi, dzięki temu cały nasz ciężar spoczywa na zdrowej pięcie, nie uciskając ostrogi. Wkładki ortopedyczne można kupić w każdym sklepie ortopedycznym , ale pamiętajmy, że muszą one być umocowane zarówno w lewym jak i w prawym bucie, mimo, że ostroga jest tylko w jednej pięcie. W przeciwnym razie będziemy mieć jedną nogę dłuższą o pół centymetra, co w konsekwencji może spowodować skrzywienie kręgosłupa. Często bóle towarzyszące ostrogom piętowym wymagają podawania leków przeciwbólowych lub ostrzyknięcia miejsca ostrogi specjalnym preparatem czyli blokady. Pewną ulgę przynoszą zabiegi fizykoterapeutyczne, zwłaszcza jonoforeza, ultradźwięki, laseroterapia. Polecane jest również leczenie zimnem-krioterapia. Żadna z tych metod nie likwiduje przyczyny bólu czyli ostrogi. Jedynym radykalnym rozwiązaniem jest leczenie operacyjne. Ale ostrogi piętowe mają tendencję do nawrotów i po operacyjnym usunięciu jednej może pojawić się następna. Zadbajmy,aby nas ominęły uciążliwości ostrogi piętowej. Właściwe jest nie obciążanie nadmierne stóp, dobór odpowiedniego wygodnego obuwia oraz utrzymanie prawidłowej masy ciała.

Małgorzata Stokowska - Wojda