W Warszawie zakończyło się trzydniowe spotkanie przedstawicieli związków należących do Porozumienia Zielonogórskiego. W spotkaniu uczestniczyło ponad 100 lekarzy pracodawców z całej Polski.

Tematyka konferencji dotyczyła najważniejszych zagadnień związanych z funkcjonowaniem systemy ochrony zdrowia. Dyskutowano także o bieżących sprawach POZ, w których aktywnie uczestniczy Porozumienie: ustawie o POZ, kontraktowaniu oraz funduszach unijnych.

Tematyka dyskusji panelowych dotyczyła najistotniejszych kwestii związanych z funkcjonowaniem organizacji tj. strategii, informatyzacji, finansowania oraz komunikacji.

- Zależy nam na poprawie prestiżu lekarza rodzinnego, przywrócenia jego roli przewodnika w systemie – podkreślał po prezentacji założeń do strategii PZ prezes Jacek Krajewski.

Ekspert Porozumienia Zielonogórskiego Joanna Zabielska-Cieciuch znalazła się w gronie 31 kandydatek do tytułu „Kobiety Medycyny 2016” w plebiscycie organizowanym przez redakcję Portali Medycznych. Już po raz trzeci internauci wybierają najbardziej aktywne i skuteczne kobiety w polskiej medycynie i ochronie zdrowia w minionym roku.

- Gorąco zachęcam do głosowania na doktor Zabielską-Cieciuch – przekonuje prezes Federacji Porozumienie Zielonogórskie Jacek Krajewski. - Jest ona pionierem Porozumienia Zielonogórskiego, niezwykle aktywnie działa w naszej organizacji od początku jej istnienia. Z całą pewnością zasługuje na tytuł Kobiety Medycyny 2016 r., nie tylko ze względu na wyjątkowe zaangażowanie w sprawy PZ, ale też dlatego, że dzięki jej merytorycznym i rzetelnym wypowiedziom publicznym nasza organizacja zyskuje popularność i rangę. 

Wojciech Perekitko już zagłosował na koleżankę z Porozumienia Zielonogórskiego i zachęca do tego innych.

- Charyzmatyczna, kompetentna, szczerze oddania swoim pacjentom - charakteryzuje Joannę Zabielską-Cieciuch. - W poprzednim roku po raz kolejny pokazała, że w obronie swoich pacjentów i wartości nikt i nic jej nie jest w stanie powstrzymać. Jest wspaniałym i mądrym głosem lekarzy rodzinnych w mediach.

W uzasadnieniu  nominacji do tytułu „Kobiety Medycyny 2016” czytamy:

„Jest specjalistą medycyny rodzinnej. Z wielkim entuzjazmem uczestniczyła w zakładaniu pierwszych praktyk lekarzy rodzinnych w Polsce. Teraz ubolewa, że z powodu monopolu NFZ, nie może w pełni wykorzystać swoich umiejętności zawodowych. Od wielu lat działa na rzecz rozwoju medycyny rodzinnej, podkreślając jak ważna jest rola lekarza rodzinnego w systemie ochrony zdrowia.
Aktywnie działa w Porozumieniu Zielonogórskim od początku istnienia tej Federacji, bo jak twierdzi system ochrony zdrowia w Polsce wymaga właściwej organizacji. Gdy dyskusja publiczna dotyczy lekarzy rodzinnych, odważnie zabiera głos, przypominając decydentom, że medycy z tą specjalizacją nie tylko leczą, ale też pełnią misję w lokalnym społeczeństwie.
„Będziemy krytykowali każdego ministra, każdego prezesa; będziemy wytykali to, co jest złe, co jest nieprawidłowe; będziemy wskazywali to, co jest potrzebne, aby system był bardziej przyjazny dla pacjenta i wykorzystywał środki finansowe, które posiada. Będziemy walczyli o to, by nasi pacjenci mieli dostęp do usług nie tylko lekarzy opieki podstawowej, ale także specjalistycznej i szpitalnej” – powiedziała nawiązując do negocjacji z ministrem Arłukowiczem w 2015 r.”

Głosować można do 6 marca b.r. przez stronę: http://www.kobietymedycyny.pl/

-Przedstawiony projekt jest sprzeczny z obowiązującym system prawnym, wyraźnie preferujący duże podmioty posiadające w swych strukturach podstawową opiekę zdrowotną, ambulatoryjną opiekę specjalistyczną i leczenie szpitalne – to jedna z uwag Federacji Porozumienie Zielonogórskie do projektu zarządzenia prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju: świadczenia zdrowotne kontraktowane odrębnie.

Projekt ten wprowadza nowy zakres świadczeń: koordynowaną opiekę nad kobietą w ciąży, a jego celem – jak uzasadnia NFZ - jest poprawa opieki nad kobietą w ciąży zakończonej urodzeniem zdrowego noworodka. Fundusz chce wprowadzić zasady finansowania i rozliczania świadczeń dla kobiet w  ciąży, w ramach opieki koordynowanej prowadzonej przez podmiot wiodący, który zapewnia i koordynuje opiekę na wszystkich etapach ciąży: od opieki przedporodowej realizowanej głównie w trybie ambulatoryjnym przez lekarzy specjalistów i położne, poprzez poród, do opieki nad kobietą i noworodkiem w okresie 6 tygodni po porodzie. Według NFZ taki model świadczeń ma na celu zapewnienie terminowej i ciągłej diagnostyki oraz opieki, przeprowadzenie porodu i opieki poporodowej realizowanej przez ten sam zespół medyczny, posiadający bieżącą wiedzę o  przebiegu ciąży. Ma to dać poczucie bezpieczeństwa pacjentce i zwiększa szanse na wczesne rozpoznanie wszelkich pojawiających się nieprawidłowości.

Federacja Porozumienie Zielonogórskie uważa, że projekt ten powinien zostać w całości odrzucony. Poza tym, że preferuje się w nim duże podmioty, PZ zwraca uwagę na całkowite pominięcie lekarza POZ jako koordynatora opieki oraz likwidację zasady współpracy pacjentki z lekarzem na rzecz niedookreślonego koordynatora.

Zdaniem PZ, większość zapisów projektu jest nieprecyzyjna, wprowadzi chaos organizacyjny, a zatem zdecydowanie pogorszy opiekę nad ciężarną i dzieckiem do 6 tygodnia życia. W uwagach przesłanych prezesowi NFZ Federacja podkreśla, że  wprowadzenie w życie proponowanych rozwiązań spowoduje nierówność w dostępie do świadczeń, co jest sprzeczne z zasadą równego dostępu do świadczeń.

-Chodzi o to, że zdecydowanie lepszy dostęp do świadczeń będą miały pacjentki z dużych miast, natomiast mieszkanki małych miejscowości będą w gorszej sytuacji – wyjaśnia wiceprezes PZ Wojciech Pacholicki.

Ponadto w opinii PZ projekt zwiększa obciążenie biurokratyczne świadczeniodawców, wprowadza bowiem kolejny system informatyczny, który nie współpracuje z dotychczas istniejącymi. Zdaniem PZ także tak ważne zmiany powinny być konsultowane z reprezentatywnymi organizacjami świadczeniodawców na etapie koncepcji,  a nie gotowego projektu

- Sama idea opieki farmaceutycznej jest słuszna – uważa b. wiceminister zdrowia Marek Twardowski. - Takie rozwiązanie od dawna funkcjonuje w krajach rozwiniętych i dobrze się sprawdza. Farmaceuta jest właściwą osobą, by doradzać pacjentowi w prostych przypadkach, jak np. drobne zranienie palca czy ból głowy. Ma przecież odpowiednią wiedzę.

 Zdaniem Marka Twardowskiego usankcjonowanie opieki farmaceutycznej jest tym bardziej wskazane w sytuacji niedoboru lekarzy, z jaką mamy do czynienia w Polsce. Fachowa porada w aptece może odciążyć lekarzy, gdy pacjenci nie będą do nich przychodzić w drobnych sprawach. Jednak w ocenie Marka Twardowskiego usługa opieki farmaceutycznej nie powinna być dodatkowo wynagradzana.

 - Aptekarz przecież będzie miał zysk ze sprzedaży środka, który poleci pacjentowi – stwierdza Marek Twardowski. - Ważne jest też to, by farmaceuta nie wykraczał poza swoje kompetencje, bo w każdej sytuacji przecież nie może zastąpić lekarza.

 Projekt zmian ustawy jest w trakcie konsultacji społecznych. O wprowadzenie opieki farmaceutycznej środowisko farmaceutów zabiegało od wielu lat. 

W ostatnich dniach w Polsce potwierdza się kolejne przypadki zakażenia wirusem AH1N1 (tzw. świńska grypa), a nawet zgony z powodu grypy. Według najnowszych informacji Głównego Inspektora Sanitarnego w okresie od  1 września 2015 r. do  31 stycznia 2016 r., zanotowano łącznie 1 632 513 zgłoszeń przypadków choroby lub podejrzeń zachorowań na grypę. Między 23. a 31 stycznia b.r. zanotowano ogółem 118 525 osób chorujących na grypę i zakażenia grypopodobne, czyli nieco mniej niż w poprzednim tygodniu. Z informacji GIS wynika, że porównując analogiczny okres zeszłego sezonu grypowego 2014/2015 (od 1 września 2014r. do 31 stycznia 2015r.) do obecnego sezonu 2015/2016 (od 1 września 2015r. do 31 stycznia 2016r.) zarejestrowano w   Polsce o  5,5% więcej zachorowań na grypę i  zakażenia grypopodobne.

Z przytoczonych danych wynika, że nie ma powodu do paniki. Z drugiej strony lekarze przestrzegają, że grypa jest chorobą, której nie należy lekceważyć, bo jej powikłania mogą być groźne. Fakt zakażenia wirusem grypy można stwierdzić jedynie badaniami laboratoryjnymi. Istnieją jednak pewne symptomy, które pozwalają podejrzewać, czy mamy do czynienia z grypą, czy też przeziębieniem.

- Nie trzeba wpadać w panikę z powodu każdego kataru, bo nie musi on świadczyć o zakażeniu wirusem grypy – tłumaczy Jarosław Krawczyk, lekarz z Porozumienia Zielonogórskiego. - Wręcz przeciwnie, katar jest charakterystycznym objawem przeziębienia, a w przypadku grypy występuje tylko czasami. Typowe symptomy grypy to gwałtowny początek choroby, bardzo wysoka temperatura (nawet do 40 st. C), silne dreszcze, (szczególnie przed pojawieniem się  wysokiej gorączki), bardzo silne bóle kostno-stawowe i głowy, uporczywy, nieraz duszący kaszel. Tym objawom często towarzyszą krwotok z nosa i zapalenie spojówek. Z takimi objawami należy bezwzględnie zgłosić się do lekarza lub zamówić wizytę domową.

Przeziębienie zwykle przebiega o wiele łagodniej, a objawy są mniej nasilone. Najczęściej mijają w ciągu kilku dni i nie powodują konsekwencji zdrowotnych.

W sezonie grypowym lekarze radzą unikać skupisk ludzkich, a tych, którzy nie zadbali o to wcześniej, zachęcają do szczepienia. To bezwzględnie najlepszy sposób  ograniczenia ryzyka zachorowania na grypę. Najlepiej szczepić się jesienią, ale nawet teraz ma to jeszcze sens, bo odporności po szczepionce nabywa się w ciągu siedmiu dni. Niestety, jak informuje GIS, od trzech lat w Polsce odsetek osób szczepiących się przeciwko grypie utrzymuje się na stałym, bardzo niskim poziomie wynoszącym ok. 3,7%.

Z tygodnia na tydzień wzrasta liczba zachorowań na grypę w Rosji i na Ukrainie. W obwodzie  kaliningradzkim w wyniku zachorowania na tzw. świńską grypę (wywołaną wirusem  AH1N1/09) zmarły dwie osoby. Według danych PZH  w okresie od 16 do 22 stycznia 2016 r. zarejestrowano w Polsce ogółem  98.326 zachorowań i podejrzeń zachorowań na grypę. GIS z kolei informuje, że porównując analogiczny okres zeszłego sezonu grypowego 2014/2015 (od 1 września 2014r. do 15 stycznia 2015r.) do obecnego sezonu 2015/2016 (od 1 września 2015r. do 15 stycznia 2016r.) zarejestrowano w Polsce o 5% więcej zachorowań i podejrzeń zachorowań na grypę i zakażenia grypopodobne. Na razie więc sytuacja epidemiologiczna nie jest bardzo niepokojąca, choć lekarze rodzinni obserwują w swoich gabinetach wzmożony ruch.

-W naszych przychodniach  stwierdzamy znacznie więcej pacjentów z objawami grypy – informuje Joanna Zabielska-Cieciuch, lekarka rodzina z Porozumienia Zielonogórskiego z  Podlasia. - To najczęściej kaszel i wysoka gorączka. Zdarza się, że w ciągu kilkunastu godzin zaraża się kolejny członek tej samej rodziny. Mamy też pierwsze przypadki zidentyfikowania wirusa grypy, potwierdzone badaniami laboratoryjnymi. 

Lekarze przypominają, że w sezonie grypowym należy zachować zasady profilaktyki, polegające m.in. na unikaniu zgromadzeń publicznych i zachowania ostrożności w kontakcie z innymi np. w środkach komunikacji. Przestrzegają też przed lekceważeniem  choroby  - lepiej  zostać w domu niż iść do pracy, nie tylko ze względu na własne zdrowie, ale też po to, by nie zarażać innych. Trzeba też pamiętać, że grypę leczy się tylko objawowo i nie ma na nią „cudownego” lekarstwa. Błędem jest też przyjmowanie na własną rękę antybiotyków – antybiotyki nie pomogą w przypadku wirusa.

-Najlepszym sposobem na uniknięcie zachorowania jest szczepienie – podkreśla Joanna Zabielska-Cieciuch. - Można to zrobić nawet teraz, gdy sezon się już zaczął. Po szczepionce odporność nabywa się w ciągu ok. 7 dni, a okres grypowy może jeszcze potrwać.

Od tego roku także pielęgniarkom i położnym pracującym w podstawowej opiece zdrowotnej przysługują wyższe wynagrodzenia, na podstawie  ubiegłorocznego rozporządzenia ministra Zembali. Żeby jednak mogły otrzymać po 19 groszy więcej od zadeklarowanego pacjenta (brutto), świadczeniodawcy POZ muszą przejść biurokratyczną katorgę. W dodatku po drodze napotykają na nieoczekiwane trudności – także ze strony pielęgniarskiego samorządu.

Problem ujawnił się (na razie) na Podlasiu.

- Świadczeniodawcy POZ muszą zwrócić się o opinię izby pielęgniarskiej na temat podziału środków przeznaczonych na podwyżki – wyjaśnia dr Joanna Zabielska-Cieciuch, ekspert Porozumienia Zielonogórskiego. - Tymczasem, jak sygnalizują koledzy z regionu, spotykają się  z odmową jej wydania. Według informacji podlaskiego samorządu pielęgniarek i położnych, opinie będą wydawane pod warunkiem, że osoby, których dotyczą, opłacają składki członkowskie.  Dziwi nas to, bo w rozporządzeniu nie ma mowy o takim wymogu.

Świadczeniodawcy POZ  muszą ( i chcą) zapewnić „swoim” pielęgniarkom i położnym należne im podwyżki. Przepisy obligują ich jedynie do zasięgnięcia opinii samorządu, dlatego w sytuacji odmowy wyślą taką informację do NFZ.

To jeden z wielu biurokratycznych wymogów, które trzeba spełnić, by wypłacić pielęgniarkom i położnym niejednokrotnie 100-200 zł więcej, bo tak w praktyce wyglądają w wielu przypadkach te podwyżki.

-Zwracając się do samorządu pielęgniarskiego o opinię w sprawie podziału środków, nie wiemy dokładnie, jakie one będą, bo listy pacjentów w POZ weryfikowane są na ostatni dzień miesiąca – wylicza Joanna Zabielska-Cieciuch. - W mojej przychodni jest ruch pacjentów, jedni się wypisują, inni zapisują, każdego miesiąca jest 20-30 deklaracji mniej lub więcej. Bez względu na to, musimy następnie poinformować NFZ o podziale środków oraz dostarczyć opinię samorządu pielęgniarskiego lub informację o jej braku. Ponieważ mamy do czynienia z kwotami okresowo różnymi, co miesiąc księgowość musi wyliczać je w odniesieniu do konkretnej osoby, biorąc pod uwagę formę jej zatrudnienia (inaczej liczy się to w przypadku umowy o pracę, inaczej gdy mamy umowę cywilno-prawną). Każdego miesiąca musimy także wysyłać NFZ oświadczenia, że pieniądze zostały przekazane.

Bardziej skomplikować się już nie dało?

WHO ogłosiła, że tegoroczny Światowy dzień Zdrowia (7 kwietnia 2016 r.) poświęcony będzie cukrzycy, która według prognoz do 2030 r. stanie się 7. najczęściej występującą przyczyną zgonów. WHO chce zwrócić uwagę na problem, podejmując m.in. kampanię informacyjną. Porozumienie Zielonogórskie wyprzedza pod tym względem WHO o kilka lat – lekarze rodzinni zrzeszeni w Federacji od dawna realizują prozdrowotne działania w ramach „Szkoły Cukrzycy”. Robią to społecznie, na własny koszt, poza pracą w przychodniach. Przynosi to konkretne efekty, choć jest niewidoczne we wszelkich oficjalnych statystykach. „Szkoła Cukrzycy” to jedno z tych przedsięwzięć, które dowodzą, jak niesprawiedliwe bywają zarzuty pod adresem lekarzy rodzinnych o brak działań profilaktycznych.

- Do zorganizowania „Szkoły Cukrzycy” potrzebna jest tylko chęć i determinacja doktora – zapewnia dr Małgorzata Stokowska-Wojda, lekarka rodzinna z Porozumienia Zielonogórskiego, która od pięciu lat jest zaangażowana w te działania w Łaszczowie na Lubelszczyźnie, gdzie prowadzi praktykę. - Trzeba mieć dostęp do sali i rzutnika, co jest możliwe nawet na „zabitej” wsi. Sama korzystam z uprzejmości dyrekcji miejscowej szkoły, która udostępnia nam miejsce na comiesięczne zajęcia. Moi pacjenci są tak przyzwyczajeni do tej „szkoły”, że nawet gdybym chciała, trudno byłoby mi się wycofać. Niektórzy z własnej woli „powtarzają” rok, bo chcą dowiedzieć się jeszcze więcej.

Małgorzata Stokowska-Wojda uważa, że tak prowadzona oświata prozdrowotna przynosi efekty, które trudno zmierzyć, ale które mogą przełożyć się na zmianę nawyków w całej rodzinie, a nie tylko wśród uczestników zajęć.

- Rosnącym problemem jest cukrzyca typu 2 wśród dzieci – przypomina lekarka. - Zwykle wiąże się ona z nadwagą i brakiem ruchu. Gdy naszą „studentką” jest babcia, która dowiedziała się o zagrożeniach, istnieje większa szansa, że swojemu otyłemu wnukowi nie kupi pizzy czy batonika. Ważne jest także to, że zasady omawiane na zajęciach, w rzeczywistości wykraczają poza profilaktykę cukrzycy i dotyczą wielu innych chorób.

W skuteczności tego typu działań nie bez znaczenia jest fakt, że uczestnicy zajęć zdobywają wiedzę od „swojego” doktora, którego znają od lat i który niejednokrotnie leczy już trzecie pokolenie w okolicy. W takiej sytuacji łatwiej o autorytet i zaufanie.

Według danych WHO niemal 350 mln osób na całym świecie cierpi na cukrzycę – chorobę przewlekłą, do której dochodzi, gdy organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny lub nie jest w stanie skutecznie wykorzystywać własnej insuliny w procesie metabolizmu cukrów pochodzących ze spożywanej żywności. W 2012 r. cukrzyca była bezpośrednią przyczyną około 1,5 mln. zgonów na świecie, z których 80% miało miejsce w państwach o niskich i średnich dochodach.