Przedwyborcze deklaracje

PiS: powrót do finansowania budżetowego Jak wynika z najnowszych son­daży przedwyborczych, Prawo i Sprawiedliwość po raz pierw­szy wyprzedziło prowadzącą dotąd Platformę Obywatelską. Warto więc przyjrzeć się propo­zycjom wyborczym PiS doty­czącym ochrony zdrowia, tym bardziej, że zasadniczo różnią się od zapatrywań na gospo­darkę prezentowanych przez PO, najprawdopodobniej koalicjanta w nowym rządzie. Dr Jacek A. Piątkiewicz, doradca PiS, przedstawia w rozmowie z Anną Gwozdowską zarys zmian w ochronie zdrowia, za którymi opowiada się PiS. J.A. Piątkiewicz brał udział w przygotowaniach programu PiS także przed wybo­rami w 2001 roku. Byt wicemini­strem zdrowia w rządzie AWS, a w latach 1999-2002 członkiem Komitetu Regionalnego WHO w Europie. - W jakim systemie powinna działać ochrona zdrowia w Polsce? - Proponujemy zwiększenie po­ziomu finansowania ochrony zdrowia ze środków publicznych i powrót do finansowania budże­towego. Zakładamy, że w ciągu dwóch, trzech lat będziemy na ochronę zdrowia wydawać ze środków publicznych 6 proc. PKB. W tej chwili wydajemy 3,9 proc. PKB. W proponowanym przez nas systemie rozdział środków na ochronę zdrowia będzie oparty na prawie budżetowym. Podstawo­wym płatnikiem stanie się woje­woda. W systemie nie będzie re­wolucji, ponieważ wojewodowie przejmą dotychczasowe oddziały NFZ. Przy okazji znikną koszty związane z dwoma pośrednikami - ZUS i KRUS. Dodatkowo zmniejszy się o około 30 proc. liczba urzędników obsługujących obecnie NFZ. Przewidujemy wprowadzenie trzyletnich, aneksowanych umów jako kontraktów zasadniczych, co również wpłynie na obniżenie kosztów administracyjnych. Wprowadzimy częściowe budżetowanie szpitali, co zmniej­szy m.in. zakres kontraktowania. W podstawowej opiece zdrowot­nej nie planujemy większych zmian, ponieważ została ona w znacznym stopniu sprywatyzo­wana, podobnie zresztą specjalistyka ambulatoryjna. Generalnie nie odchodzimy więc od systemu zawierania umów. Pozostaje tylko kwestia rozliczeń. Ponieważ finansowanie specjalistyki ambula­toryjnej za świadczenie wydaje się powodować spore ograniczenia w dostępie, myślimy o systemie mieszanym (opłata kapitacyjna plus oplata za świadczenie). Oczywiście nie będzie to możliwe np. w lecznictwie odwykowym. - Czy zmieni się zakres świadczeń gwarantowanych ? - Przewidujemy znaczny wzrost finansowania ochrony zdrowia ze środków publicznych, ale nie pla­nujemy rozszerzenia zakresu świadczeń gwarantowanych. Dziś nie mogę powiedzieć, czy koszyk świadczeń gwarantowanych się zmniejszy. Na początku będzie z grubsza podobny do tego, który już funkcjonuje. Będziemy raczej chcieli przyspieszyć wykonywanie świadczeń, czyli zmniejszyć kolej­ki. Na poziomie finansowania w drodze umów przewidujemy dopływ środków o charakterze motywacyjnym, po to aby nie do­chodziło do sytuacji, w których przez dwa miesiące w roku lekarz specjalista nie udziela świadczeń, ponieważ nie dostanie za nie pie­niędzy. - Czy w proponowanym przez PiS systemie znajdzie się miejsce na ubezpieczenia? - Ubezpieczenia zostaną wpro­wadzone nie tyle jako uzupełnie­nie systemu budżetowego, ale ja­ko równoległe, dodatkowo funk­cjonujące zasady finansowania świadczeń zdrowotnych. Jesteśmy przekonani, że każde takie ubez­pieczenie zmniejsza obciążenie budżetu. Przewidujemy dwa typy ubezpieczeń: dodatkowe i alter­natywne. Ubezpieczenia dodat­kowe, które obejmują procedury pozostające poza pakietem świad­czeń gwarantowanych, już istnie­ją, ale sądzę, że powinny zostać rozbudowane. Ubezpieczenia al­ternatywne w systemie budżeto­wym to oczywiście dodatkowe ob­ciążenie dla ubezpieczającego się. Będą mogły funkcjonować pod warunkiem, że zostaną wprowa­dzone pewne ulgi podatkowe dla ubezpieczających się. Szacujemy, że z ubezpieczeń dodatkowych i alternatywnych skorzysta 5-10 proc. obywateli. - Jak uzdrowić sytuację finanso­wą publicznych szpitali? - To jest oczywiście największy problem. Przyjmujemy, że pod­stawową sprawą będzie stworze­nie sieci szpitali publicznych, w której będą one miały gwaran­cję funkcjonowania. Nie potrafię jeszcze powiedzieć, ile szpitali znajdzie się w sieci. Osobiście je­stem za koncepcją ich restruktu­ryzacji, a więc nie likwidacji. Mam na myśli szczególnie zakłady opie­ki przewlekłej, których w Polsce mamy nadal duży niedobór. Na­tomiast liczba szpitali \"ostrych\", czyli tych, które stanowią podsta­wowe miejsce opieki stacjonarnej, powinna zostać nieco zmniejszo­na, szczególnie na zachodzie kra­ju, głównie z powodu braku rów­nomierności w ich dotychczasowej lokalizacji. Jednak dużych ru­chów nie przewidujemy, ponie­waż mieścimy się, jeśli chodzi o liczbę łóżek szpitalnych przypa­dających na mieszkańca, w śred­niej europejskiej. Nie mamy też nic przeciwko prywatyzacji szpita­li, ale tych poza siecią. - Na czym polegałaby restruktu­ryzacja w szpitalach? - Polegałaby na przeprofilowaniu zatrudnienia i metod postępo­wania w kierunku działalności opiekuńczo-leczniczej. Zmiany dotyczyłyby tej części łóżek \"ostrych\", których jest zbyt wiele w stosunku do potrzeb. Nie moż­na też zapominać, że w sytuacji, kiedy wprowadzamy sieć szpitali, jednocześnie planujemy zapotrzebowanie na konkretne usługi, co też jest elementem procesu restrukturyzacji. Chcemy także czę­ściowo powrócić do budżetowa­nia szpitali w sieci. Szpital miałby gwarancję finansowania na pew­nym poziomie. - Czy ostatnio przyjęta przez Sejm ustawa oddłużeniowa ułatwi sytu­ację nowego rządu? - To będzie raczej kolejny pro­blem na starcie nowego rządu, ponieważ przegłosowana ustawa wprowadza utrudnioną procedu­rę dojścia do decyzji o umorzeniu i uzyskaniu pożyczki, i nierówno traktuje dostęp do pożyczki. Po­życzkę mogą dostać tylko te za­kłady, które spełnią odpowiednie warunki i które są zadłużone wo­bec pracowników. Inne typy za­dłużenia nie wchodzą w grę. Co prawda, istnieje wentyl w postaci możliwości uzyskania dotacji, ale środki na dotacje stanowią 5 proc. sumy przeznaczonej na pożyczki. Tymczasem zgodnie z naszym projektem rozszerzono by zakres dostępu do pożyczki także na tych, którzy już uregulowali zobowiąza­nia wobec pracowników, a mieli przede wszystkim zobowiązania cywilnoprawne. Przewidywaliśmy, że za pomocą tych środków obni­żymy zadłużenie szpitali na pozio­mie 30-40 proc. To oczywiście nie załatwia całości sprawy. Co do reszty zobowiązań, przewidujemy po prostu wzrost nakładów pu­blicznych na ochronę zdrowia. - Nie obawia się pan, że dyrekto­rzy zadłużonych placówek, którzy po raz kolejny otrzymają publiczną po­moc, poczują się trochę bezkarni? - To będzie zależało od odpo­wiedniego nadzoru. Jako wice­przewodniczący Komisji Zdrowia w Radzie Warszawy mam okazję przyglądać się szpitalom. Miasto zaczęło je finansować na niespo­tykanym dotąd poziomie. Równo­cześnie Biuro Polityki Zdrowot­nej Urzędu Miasta wprowadziło monitoring wydatkowania tych środków. Moim zdaniem, już wi­dać dyscyplinujące efekty tego monitoringu. Na pewno w skali całego kraju niezbędne jest zwiększenie obecnego poziomu nadzoru. - Jak ocenia pan współpłacenie? - To trudny problem. Na począ­tek nie przewidujemy rozszerza­nia współpłacenie, choć niewąt­pliwie jest elementem dyscyplinu­jącym świadczeniobiorców. W przyszłości nie wykluczamy je­go rozszerzenia na szpitale i świadczenia ambulatoryjne. - Czy uda się pogodzić różnice dotyczące zmian w ochronie zdro­wia, które występują pomiędzy PiS i PO? - Aby komentować różnice, musiałbym wiedzieć, jaki jest pro­gram PO. Jeśli PO będzie się upierać przy systemie ubezpiecze­niowym, to będziemy rozmawiać. Chociaż nie sądzę, że powinno się przywiązywać wielką wagę do sposobu gromadzenia pieniędzy. Ważne jest to, jak się je wydaje. W każdym razie myślę, że na wprowadzenie zmian mamy czas do 1 stycznia 2007 roku. Puls Medycyny z dnia: 2005-05-04