Zakręcone plasterki czyli kinezjotaping

Czasami na zawodach sportowych widać jak biorący w nich udział zawodnicy mają przyklejone do skóry plastry w postaci taśm. Najczęściej czarne albo niebieskie. Jednak nie jest najważniejsze, by pasowały do barwy kostiumu sportowego. Naklejanie plastrów czyli kinezjotaping jest jedną z metod fizjoterapii i wymaga specjalnych umiejętności.

Kinezjotaping narodził się w Japonii, a pierwszy raz zaprezentowany został w 1988 roku na Igrzyskach w Seulu.

Elastyczny plaster ma właściwości podobne do skóry pod względem ciężaru właściwego, grubości i rozciągliwości. Jednocześnie nie ogranicza zakresu ruchomości. Zawodnik z przyklejonym plastrem może swobodnie dokonywać wyczynów sportowych. Plastry są też wodoodporne, można w nich pływać bez żadnych przeszkód.

Plaster jest zbudowany z bawełny i kopolimeru akrylowego aktywowanego na skórze za pomocą ciepła. Nie zawiera środków farmakologicznych i lateksu, które mogą u niektórych osób wywołać reakcję alergiczną. Plastry są barwione naturalnymi barwnikami, ale kolor nie ma żadnego znaczenia dla jego oddziaływania. Powierzchnia plastra nie jest gładka, ale specjalnie pofałdowana, co umożliwia skórze właściwą termoregulację.

Dzięki odpowiedniemu nałożeniu elastycznej taśmy dochodzi do:

1. Uniesienia skóry.
2. Poprawy ukrwienia.
3. Zmniejszenia dolegliwości bólowych.
4. Znormalizowania napięcia mięśni.
5. Poprawy w ustawieniu stawów.
6. Wpływa też na mechanizmy kontrolne zależne od mózgu.

W konsekwencji nie tylko zmniejsza ból, ale również:

1. Poprawia ruchomość.
2. Koryguje ustawienie stawów i tkanek miękkich.
3. Odciąża mięśnie, powięzi i więzadła.
4. Zmniejsza obrzęk limfatyczny.
5. Przyśpiesza regenerację tkanek miękkich.

Przeciwwskazań do kinezjotapingu jest niewiele:

1. Uczulenie na akryl.
2. Infekcje skóry.
3. Otwarte rany.

Metodę tą stosuje się nie tylko u zawodników po urazach sportowych lub jako profilaktykę urazów sportowych. Coraz szerzej kinezjotaping jest wykorzystywany w różnych dziedzinach medycyny np. ortopedii, onkologii, neurologii.

Elastyczny plaster stosuje się w:

1. Zaburzeniach napięcia mięśniowego.
2. Zaburzeniach postawy.
3. Obrzękach po urazach.
4. Obrzękach limfatycznych.
5. Leczeniu blizn.
6. Leczeniu przykurczów mięśniowych.
7. Zaburzeniach kontroli motorycznej.

Sztuką jest właściwe założenie zakręconego plasterka .

Małgorzata Stokowska-Wojda