Powszechne dążenie do bycia młodym i pięknym sprawia, że coraz więcej osób korzysta z zabiegów upiększających. Są to nie tylko wizyty w salonach kosmetycznych ale również zabiegi wykonywane w gabinetach medycyny estetycznej. Każdy problem jest odbierany subiektywnie. Blizna, opadająca powieka, wąskie usta, czy inny defekt urody oceniany przez otoczenie jako nieznaczny, dla jego właściciela może stanowić poważny dyskomfort rzutujący na stan psychiczny. Wielu pacjentów gabinetów medycyny estetycznej wykazuje brak cierpliwości. Chcieliby osiągnąć pożądany efekt najlepiej natychmiast. Coraz większa ilość preparatów i technik sprawia, że coraz więcej ludzkich marzeń dotyczących urody można spełnić, jednak często wymagają one wykonania kilku różnych zabiegów w odpowiedniej kolejności z odpowiednim odstępem czasu. 

A jeżeli chcemy być piękni natychmiast i żądamy działań już?
Narażamy się na konsekwencje bardzo odległe od oczekiwań.

Jak przed każdym planowanym leczeniem lekarz medycyny estetycznej zbiera dokładny wywiad od pacjenta. Do zabiegów upiększających również istnieją przeciwwskazania. Pozwala to wybrać właściwy sposób, by pomóc pacjentowi nie narażając go na niebezpieczeństwo powikłań. Pocieszający jest fakt, że większość powikłań po zabiegach medycyny estetycznej nie pozostawia trwałych uszkodzeń.

Jednak bywają również bardzo poważne konsekwencje.

Medycyna estetyczna jak sama nazwa wskazuje powinna być uprawiana przez lekarzy przeszkolonych w tym zakresie. Niestety, popyt na urodę sprawia, że zabiegi z zakresu medycyny estetycznej wykonują również osoby nie będące lekarzami-najczęściej kosmetyczki. Brak fachowego przygotowania lekarskiego, wiedzy i doświadczenia znacznie zwiększa ryzyko powikłań.

Do zabiegów najrzadziej obarczonych powikłaniami należą te z użyciem toksyny botulinowej. Stosuje się ją od ponad 25 lat, stąd została dokładnie przebadana na milionach przypadków.  Powikłania po podaniu toksyny botulinowej nie są poważne i nie niosą trwałych uszkodzeń. Działanie toksyny botulinowej widoczne jest ok. 4 miesięcy. Jej efekt samoistnie minie po kilku tygodniach.
Do najczęstszych powikłań należą:
1. Opadanie powieki.
2. Tzw. ciężkie brwi.
3. Podwójne widzenie.
4. Asymetria twarzy.
5. Asymetria ust lub opadanie kącika ust.

Po laseroterapii mogą wystąpić:
1. Oparzenia.
2. Przebarwienia skóry.
3. Długo utrzymujący się rumień.
4. Bliznowacenie.

Nawet po powszechnie uważanych za najbezpieczniejsze zabiegach z użyciem kwasu hialuronowego może wystąpić reakcja alergiczna.

Wszystkie zabiegi wiążące się z ukłuciem czyli przerwaniem ciągłości skóry lub stresem podczas zabiegu np. z powodu bólu mogą wywołać nawet napad padaczkowy.

Najczęstsze a zarazem najgroźniejsze powikłania występują po zastosowaniu wypełniaczy.
Są to powikłania wczesne (kilka dni po zabiegu):
1. Dyskomfort.
2. Ból.
3. Obrzęk.
4. Efekt Tyndalla. Podany zbyt płytko wypełniacz powoduje sine zabarwienie fragmentu skóry.

Powikłania późne pojawiają się od tygodnia do kilku lat:
1. Obrzęk jarzmowy.
2. Późna długotrwała reakcja alergiczna.
3. Infekcja.
4. Guzki.
5. Ziarniaki.
6. Migracja podanego materiału.
7. Jednak do najgroźniejszych należą powikłania naczyniowe wynikające z zaczopowania lub uciśnięcia naczynia krwionośnego przez wstrzyknięty wypełniacz. Niedrożność tętnicy może doprowadzić do martwicy skóry twarzy czy utraty widzenia. Zanotowano nawet zgon w wyniku udaru mózgu po podaniu wypełniacza.

By spojrzenie w lustro po zabiegach estetycznych było przyjemnością warto skorzystać z usług profesjonalistów, podczas wywiadu rzetelnie podać choroby współistniejące i uczulenia, a także nie wywierać presji przy wyborze metod i ich kolejności. Zmniejszenie ryzyka powikłań w medycynie estetycznej pozwala uzyskać oczekiwany efekt.

 Małgorzata Stokowska-Wojda

Przedstawiciele rządu zgodzili się na proponowane przez Porozumienie Zielonogórskie zmiany w ogłoszeniu prezesa NFZ z 4 grudnia 2020 r. zapraszającym do udziału w Narodowym Programie Szczepień przeciwko wirusowi SARS-CoV-2. W tej sytuacji, uwzględniając wagę powszechnych szczepień przeciwko wirusowi SARS-CoV-2 i rolę POZ w dotarciu do jak największej liczby pacjentów, zarząd Federacji rekomenduje zgłaszanie się do Narodowego Programu Szczepień. Zachęca do tego zarówno członków Porozumienia Zielonogórskiego, jak i pozostałe placówki POZ w Polsce.

Ustalenia związane z ostatecznym kształtem warunków przystąpienia do Narodowego Programu Szczepień nastąpiły 9 grudnia po wideokonferencji, zorganizowanej przez szefa kancelarii premiera ministra Michała Dworczyka i ministra zdrowia Adama Niedzielskiego. Porozumienie Zielonogórskie w czasie wideokonferencji reprezentowali Marek Twardowski, Tomasz Zieliński oraz Marek Sobolewski. Ostateczne ustalenia nastąpiły po tym spotkaniu pomiędzy ministrami Michałem Dworczykiem i Adamem Niedzielskim a reprezentującym Porozumienie Zielonogórskie Markiem Twardowskim.

- Konferencja była niezwykle merytoryczna, a strona rządowa otwarta na sugestie uczestników spotkania w sprawie zmian w ogłoszeniu prezesa NFZ z 4 grudnia 2020 r., zapraszającym do szczepień - mówi wiceprezes Porozumienia Zielonogórskiego Marek Twardowski. - Ministrowie z Porozumieniem Zielonogórskiem uzgodnili zmiany w zapisach ogłoszenia Prezesa NFZ tak, aby umożliwiły one wszystkim placówkom POZ w kraju powszechne zgłaszanie się do szczepień. Porozumienie Zielonogórskie dziękuje stronie rządowej za takie podejście do rozmów i ma nadzieję na dalszą współpracę dla dobra obywateli naszego kraju, którzy powinni się poddać powszechnie szczepieniom. Dzięki wprowadzonym zmianom pacjenci POZ będą mogli się zaszczepić u lekarzy, których dobrze znają i do których mają zaufanie.

Zgodnie z wnioskami Federacji, w ogłoszeniu zmieniono zapisy, umożliwiające zgłoszenie się do szczepień każdej placówce POZ. Świadczeniodawcy POZ zostali wyłączeni z obowiązku prowadzenia szczepień przez co najmniej 5 dni w tygodniu, jak zapisano w poprzedniej wersji oraz z obowiązku posiadania zdolności do wykonywania co najmniej 180 szczepień tygodniowo przez jeden zespół szczepiący w punkcie szczepień. Ostatecznie wobec świadczeniodawców POZ nie wskazuje się minimalnej liczby dni prowadzenia szczepień ani nie obowiązuje ich minimum deklarowanej zdolności ich wykonywania. Jednocześnie, zgodnie z oczekiwaniami Porozumienia Zielonogórskiego, z warunków przystąpienia do NPS usunięto zapis: „udział w programie szczepień świadczeniodawcy posiadającego umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej nie może naruszać warunków tej umowy, w szczególności w zakresie dostępności do świadczeń pozostałych pacjentów.”

Ponadto, dzięki interwencji Porozumienia Zielonogórskiego Centrala NFZ przygotowała interpretacje spornych lub niejasnych kwestii, dotyczących m.in. prowadzenia szczepień przez zespół wyjazdowy oraz osób wyznaczonych w POZ do koordynacji szczepień. Szczegóły:

Centrala NFZ - Aktualności / Aktualności / Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) – finansujemy zdrowie Polaków.

Do Narodowego Programu Szczepień można się zgłosić poprzez wypełnienie formularza na stronie internetowej https://formularze.ezdrowie.gov.pl/  do piątku 11 grudnia 2020 r.

Koleżanki i Koledzy.

W dniu wczorajszym Porozumienie Zielonogórskie w osobach: Marek Twardowski, Tomasz Zieliński oraz Marek Sobolewski uczestniczyli w wideokonferencji zorganizowanej przez Pana Ministra Michała Dworczyka i Pana Ministra Zdrowia Adama Niedzielskiego. Konferencja była niezwykle merytoryczna, a strona rządowa otwarta na sugestie uczestników spotkania w sprawie ewentualnych zmian w Narodowym Programie Szczepień ochronnych przeciwko wirusowi SARS-CoV-2 oraz w sprawie zmian w ogłoszeniu Prezesa NFZ z dnia 4 grudnia 2020 zapraszającego do szczepień. Po zakończeniu wideokonferencji Panowie Ministrowie z Porozumieniem Zielonogórskiem uzgodnili zmiany w zapisach ogłoszenia Prezesa NFZ tak, aby umożliwiły one powszechne zgłoszenie się do szczepień wszystkich placówek POZ w kraju.

Porozumienie Zielonogórskie dziękuje stronie rządowej za takie podejście do rozmów i ma nadzieję na dalszą, dobrą współpracę dla dobra obywateli naszego kraju, którzy powinni się poddać powszechnie szczepieniom dla dobra własnego oraz dobra współobywateli.

Stanowisko Federacji Porozumienie Zielonogórskie w sprawie ogłoszenia Prezesa NFZ z dnia 4 grudnia 2020 r. zapraszającego do udziału w Narodowym Programie Szczepień ochronnych przeciwko wirusowi SARS-CoV-2 oraz projektu strategii szczepionkowej rządu z 8 grudnia 2020 r.

Federacja Porozumienie Zielonogórskie w trosce o szeroką dostępność do szczepień przeciwko wirusowi SARS-COV-2 oczekuje zmian w zakresie:

1. Przejęcia odpowiedzialności przez państwo z tytułu wykonywania szczepień.
2. Zniesienia tygodniowych limitów szczepień.
3. Pozostawienia świadczeniodawcom swobody układania harmonogramu przyjęć
   i szczepień.
4. Odstąpienia od wymogu utrzymywania szczepiących zespołów wyjazdowych.
5. Zniesienia obligatoryjności obecności koordynatora w składzie zespołu szczepiącego.

Zarząd Federacji Porozumienie Zielonogórskie

8.12.2020 r.

- Tylko nieliczne przychodnie podstawowej opieki zdrowotnej mają warunki, umożliwiające masowe testowanie w kierunku koronawirusa w sposób bezpieczny dla pozostałych pacjentów - uważa prezes Porozumienia Zielonogórskiego Jacek Krajewski.

          Według zapowiedzi Ministerstwa Zdrowia badania przesiewowe w kierunku koronawirusa za pomocą testów antygenowych mają być przeprowadzane w gabinetach POZ.

- To jest niedobry pomysł - komentuje szef Porozumienia Zielonogórskiego, zastrzegając, że koncepcję badań przesiewowych zna tylko z mediów, bo resort nie konsultuje tej sprawy z Federacją, zrzeszającą reprezentatywną liczbę podmiotów POZ. Może się zatem odnieść do sprawy jedynie ogólnie. - Jeśli jest mowa o badaniach przesiewowych, można zakładać, że będą one miały masowy charakter. Żeby przyjąć dziesiątki dodatkowych pacjentów, potencjalnie zakażonych koronawirusem, trzeba mieć odpowiednie warunki, zapewniające bezpieczeństwo wszystkim pozostałym. Konieczne jest wydzielone miejsce, śluzy, filtry, nie wspominając o dodatkowym personelu. Tylko nielicznie, duże przychodnie będą w stanie to zorganizować. W zdecydowanej większości podmiotów POZ jest to niewykonalne.

          Prezes Porozumienia Zielonogórskiego przypomina, że POZ zajmuje się nie tylko pacjentami w ostrych stanach i profilaktyką, ale przede wszystkim zapewnia opiekę pacjentom z chorobami przewlekłymi czy szczepieniami zdrowych dzieci. W ostatnich miesiącach doszła do tego jeszcze opieka nad chorymi i tzw. ozdrowieńcami po COVID-19, niewymagającymi hospitalizacji. Dla tych wszystkich pacjentów masowe testowanie w POZ oznacza jedno: ograniczenie dostępu do świadczeń.

- Rolą lekarzy POZ powinno być edukowanie pacjentów, zachęcanie ich do wykonywania testów, uświadamianie im, jak jest ważne dla powstrzymania epidemii - dodaje Jacek Krajewski. - Wykonywanie wymazów powinno pozostać w obecnie funkcjonujących punktach pobrań. Ich liczba jest wystarczająca.

Zaparcie polegające na rzadkim lub utrudnionym wydalaniu stolca jest bardzo częstym problemem osób starszych. Dotyczy połowy seniorów,
w wśród pensjonariuszy domów opieki społecznej nawet 80% osób.

Okazjonalne problemy z wypróżnieniem mają również ludzie młodsi. Zwykle problem jest związany z dłuższą podróżą lub unieruchomieniem
w łóżku z powodu choroby, ale po tygodniu mija.

Przewlekłe zaparcie to sytuacja, kiedy przez co najmniej 3 miesiące utrzymują się przynajmniej 2 z wymienionych objawów:

1. Nasilone parcie.
2. Grudkowaty i twardy stolec.
3. Uczucie niepełnego wypróżnienia.
4. Uczucie przeszkody w odbycie czy odbytnicy.
5. Konieczność ręcznego wydobycia stolca.
6. Mniej niż 3 wypróżnienia w tygodniu.

Czynników usposabiających do wystąpienia zaparć jest wiele:

1. Częściej występują one u mieszkańców krajów wysokorozwiniętych.
2. Zwłaszcza kobiet.
3. Czynnikiem ryzyka jest również starszy wiek.
4. Niski poziom wykształcenia.
5. Choroby współistniejące w tym:
   - amyloidoza
   - choroby tkanki łącznej
   - stwardnienie rozsiane
   - choroba Alzheimera
   - choroba Parkinsona
   - i niektóre inne schorzenia ośrodkowego układu nerwowego i nerwów obwodowych
   - cukrzyca
   - niedoczynność tarczycy
   - nadczynność przytarczyc
   - przewlekła choroba nerek
   - raki i gruczolaki jelita grubego
   - choroba uchyłkowa jelit
   - przepuklina brzuszna
6. Używanie dużej ilości leków. Zwłaszcza leki przeciwbólowe i niesterydowe leki przeciwzapalne powszechnie stosowane np. przy bolach stawów powodują zaparcia.
7. Przebyte zabiegi operacyjne w zakresie jamy brzusznej i miednicy.
8. Porody.
9. Częste epizody leczenia szpitalnego (szczególnie kiedy istnieje konieczność używania basenu).
10. Zaburzenia psychiczne np. depresja.
11. Mała aktywność fizyczna zwłaszcza unieruchomienie w łóżku lub fotelu, co skutkuje wolniejszą pracą jelit.
12. Uzależnienie od innych osób (w tym pensjonariusze domów opieki).
13. Niski status socjoekonomiczny.
14. Dieta ograniczona kalorycznie, mało urozmaicona, z niską zawartością błonnika.

Jednak rzadko udaje się osiągnąć efekt bez użycia leków. Środki przeczyszczające mają różny mechanizm działania:

1. Środki o działaniu miejscowym. Najczęściej używane są czopki glicerynowe lub z bisakodylem, inicjują i ułatwiają wypróżnienie. Innym środkiem miejscowym są wlewki (lewatywy). Mogą być w postaci gotowych preparatów kupowanych w aptece. Domowym sposobem jest woda z mydłem, ale taki roztwór może podrażnić a nawet uszkodzić błonę śluzową jelita. U osób starszych bezpieczna jest wlewka z czystej wody.
2. Leki o działaniu drażniącym. Są to preparaty ziołowe: senes, kruszyna, rzewień i aloes. Chętnie stosowane przez pacjentów i uważane za „bezpieczne ziółka”. Jednak nie są one tak niewinne, jak się powszechnie uważa. Przewlekle stosowane prowadzą do atonii jelita, czyli ustania jego ruchów perystaltycznych. Ponadto mogą powodować biegunkę, odwodnienie, zaburzenia elektrolitowe, zaburzenia rytmu serca, czy uszkodzenie nerek.
3. Leki o działaniu osmotycznym. Nie wchłaniają się do krwi z przewodu pokarmowego, powodują zatrzymanie wody w świetle jelita. Przyśpiesza to transport mas kałowych przez jelita i zmiękcza konsystencję stolca. Do preparatów osmotycznych należy laktuloza i makrogol. Są one najczęściej stosowane i należą do najbezpieczniejszych u osób starszych.
4. Środki zmiękczające stolec np. olej parafinowy. Emulgują one stolec, pokrywają go warstwą poślizgową. Powlekają też błonę śluzową jelita utrudniając tym samym wchłanianie wody i zatrzymując ją w świetle jelita. Jednak długotrwałe stosowanie oleju parafinowego może upośledzić wchłanianie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Podobne działanie ma dokuzynian dwusodowy. Od oleju parafinowego różni go fakt, że zwiększa wchłanianie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, nie grożąc niedoborem. Jest skuteczny i bezpieczny dla seniorów.
5. Nowoczesną grupą są leki prokinetyczne. Działają one na układ nerwowy. Są skuteczne i bezpieczne.

Oprócz leków w leczeniu zaparć stosuje się również inne metody.

1. Treningi defekacyjne.
2. Terapia biofeedback stosowana w przypadku dysfunkcji dna miednicy. Polega na założeniu cewnika z balonem do odbytnicy i edukacji pacjenta w zakresie obserwacji i sterowania pracą zwieraczy i mięśni dna miednicy. W Polsce jest to metoda o bardzo niewielkiej dostępności.
3. Leczenie chirurgiczne. Stosowne jest rzadko w ciężkich zaparciach, kiedy zawodzą inne metody leczenia.

Małgorzata Stokowska-Wojda

Co zrobić, gdy pacjent nie chce się zgodzić na wykonanie testu w kierunku koronawirusa SARS-CoV-2 Takie sytuacje zdarzają się coraz częściej; pacjenci bronią się przed decyzją lekarza o leceniu badań diagnostycznych, najczęściej w obawie przed kwarantanną a następnie izolacją w razie dodatniego wyniku. Lekarze słyszą też czasem argumenty pseudomedyczne „to na pewno nie covid, nie ma przecież typowych objawów”. 

– Lekarz, a nie pacjent decyduje o zleceniu testu – mówi wiceprezes Porozumienia Zielonogórskiego Tomasz Zieliński. – Kieruje się przy tym aktualną wiedzą medyczną. W przypadku COVID-19 nie ma zestawu typowych objawów, bo choroba może przebiegać w bardzo różny sposób. O koronawirusie wiemy coraz więcej, zmieniają się też oficjalne definicje przypadku, np. aktualnie obowiązująca w Polsce została opublikowana przez Głównego Inspektora Sanitarnego 31 października br. 

Wiceprezes Porozumienia Zielonogórskiego uważa, że najlepszą metodą na opornych pacjentów jest apelowanie do ich rozsądku. Pacjentów trzeba przekonywać, że wykonanie testu może ocalić im życie w razie nagłego pogorszenia stanu zdrowia, bo bez dodatniego wyniku nie zostaną szybko przyjęci do szpitala zakaźnego. 

– Z kolei my, lekarze rodzinni, zlecając testy mamy możliwość zatrzymania rozprzestrzeniania epidemii, przynajmniej w lokalnej społeczności. Nasza rola jest w tym kluczowa – dodaje Tomasz Zieliński. 

Zasady opieki nad pacjentem „covidowym” reguluje rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 8 października 2020 r. „w sprawie standardu organizacyjnego opieki zdrowotnej nad pacjentem podejrzanym o zakażenie lub zakażonym wirusem SARS-CoV-2”. Według tego aktu prawnego, lekarz „kierując się aktualną wiedzą medyczną, podejmuje działania mające na celu zapobieganie szerzeniu się zachorowań na chorobę wywołaną zakażeniem wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19)”. Zmieniono ponadto wcześniej obowiązujące kryteria zlecania diagnostyki laboratoryjnej w kierunku koronawirusa – wcześniej podstawą to zlecenia testu były ściśle określone cztery objawy, występujące jednocześnie. Porozumienie Zielonogórskie krytykowało takie rozwiązanie, apelując o rozszerzenie kryteriów i podkreślając, że COVID-19 może przebiegać w różnorodny sposób. Przepisy zostały zmienione i obecnie o wskazaniach do badań decyduje lekarz w oparciu o aktualną wiedzę medyczną.

Jak wygląda opieka nad osobą zakażoną koronawirusem w podstawowej opiece zdrowotnej? O swoich doświadczeniach opowiedziała nam pani Izabela, nauczycielka z Lubelskiego, pacjentka Małgorzaty Stokowskiej-Wojdy, lekarki rodzinnej z Porozumienia Zielonogórskiego. Pacjentka niedawno zakończyła leczenie w izolacji domowej. Przyznaje, że bardzo bała się zakażenia, ponieważ nie jest osobą młodą, a ponadto od lat cierpi na przewlekłą chorobę i jest w grupie ryzyka ciężkiego przebiegu COVID-19.

- Wcześniej już „przećwiczyłam” system teleporad, ponieważ z powodu pandemii po operacji bałam się jeździć do leczącego mnie specjalisty do innej miejscowości - opowiada pani Izabela. - Skontaktowałam się ze swoją lekarką rodzinną i to ona mnie dalej prowadziła. We wrześniu wróciłam do szkoły, mając świadomość, że jest to ryzykowne i wcześniej czy później się zarażę.

Nie trzeba było długo czekać. Wkrótce zachorował jeden z nauczycieli. Pani Izabela prowadziła lekcje w tej samej klasie, dotykała tej samej klawiatury komputera. Kiedy poczuła się źle, nie miała wątpliwości, że to koronawirus. Strach był ogromny. Najbardziej się obawiała, że jej organizm, osłabiony chorobą i poważnym zabiegiem nie poradzi sobie z infekcją.

- Prawie w panice zadzwoniłam do przychodni, by umówić się na teleporadę - wspomina pacjentka. - Pani doktor szybko do mnie oddzwoniła. To była dłuższa rozmowa, nie tylko typowy wywiad lekarski. Muszę przyznać, że bardzo mnie to uspokoiło. Dostałam skierowanie na test, pojechałam na wymaz. Jeszcze tego samego dnia miałam telefon z przychodni. Niestety, wynik był dodatni, tak jak się spodziewałam. Czułam się źle, ale nie miałam wysokiej gorączki i nie było potrzeby hospitalizacji. Pozostałam w izolacji domowej pod nadzorem swojej lekarki. Telefonowano do mnie z przychodni codziennie, co w tym okresie miało dla mnie ogromne znaczenie. Czułam, że nie jestem sama i że w razie czego mogę liczyć na pomoc. Dawało mi to psychiczne wsparcie, a to ważne nie mniej niż opieka medyczna. Choroba nie miała na szczęście ciężkiego przebiegu. Podwyższona temperatura, zmieniony smak i dotkliwy ból pleców - to były główne objawy infekcji. Po kilku dniach gorączka spadła poniżej 36 st.C i pojawiło się osłabienie. Wkrótce i te dolegliwości minęły. Po 14 dniach izolacja została zakończona, a pani Izabela wróciła do pracy tym razem jednak już w formie zdalnej, wprowadzonej obowiązkowo w czasie jej choroby.