Koleżanki i Koledzy, 

Korzystając z okazji, iż obecny 2019 rok dobiega już końca pragniemy poinformować, iż coroczne negocjacje w sprawie kontraktu z NFZ zostały zakończone! Nasi eksperci z Zespołu Negocjacyjnego ustalili warunki nowego kontraktu dla POZ na rok 2020. Jak zapewne część z Państwa już wie, jego warunki, zgodnie z Państwa i naszymi oczekiwaniami, są dużo bardziej korzystne niż dotychczasowe. Jest to niewątpliwie zasługa naszych negocjatorów, ale osiągnięty sukces nie byłby możliwy bez Waszego wsparcia, poczucia federacyjnej wspólnoty oraz płynącej z tego faktu siły😊 Serdecznie za to dziękujemy!!! Ta pozytywna energia oraz siła, która spaja naszą Federację dała Nam oczekiwany przez wszystkich efekt – wynegocjowany kontrakt na rok 2020, a co za tym idzie spokój i bezpieczeństwo dla wszystkich zrzeszonych w Federacji w piętnastu województwach placówek. Jeszcze raz bardzo za to dziękujemy! Nikt nigdy nie wątpił w potrzebę jednoczenia się w naszej sprawie, a efekt tegorocznych negocjacji z NFZ tylko utwierdza nas w przekonaniu, że było i jest warto działać razem. Cieszymy się, że nasza Federacja jest miejscem, który daje takie poczucie wspólnoty i bezpieczeństwa, czego sobie i Państwu życzymy na przyszły, Nowy i kolejny już Rok razem. Mamy nadzieję, że Porozumienie Zielonogórskie będzie rosło w siłę także liczbą nowych jego Członków, pozostających (jeszcze) poza naszymi strukturami. Nasza Federacja jest otwarta dla wszystkich, zatem zapraszamy placówki POZ pozostające poza jej strukturami do współpracy z nami!

Do Siego Roku!!!

W ostatnich latach notuje się postępujący wzrost zachorowań na choroby alergiczne, są one objawem ubocznym cywilizacji. Zwiększająca się ilość zachorowań dotyczy wszystkich chorób o podłożu uczuleniowym: astmy, alergicznego nieżytu nosa, atopowego zapalenia skóry, jednak w największym stopniu wzrasta ilość alergii pokarmowych.

Alergia pokarmowa jest chorobą przewlekłą, zaczyna się we wczesnym dzieciństwie i utrudnia życie dotkniętego nią dziecka i jego rodziny. Stąd dążenia do wprowadzenia działań, które miałyby na celu zmniejszenie ryzyka alergii pokarmowej u dziecka, a także opóźnienie jej wystąpienia. Wraz z postępem medycyny i nowymi badaniami zmianom ulegają poglądy i wytyczne. Profilaktyka alergii pokarmowej u dzieci jest również obarczona mitami.

Do produktów spożywczych, które najczęściej wywołują alergię należą:

1. Mleko krowie i jego przetwory.
2. Jaja.
3. Ryby.
4. Orzeszki ziemnie, laskowe i włoskie.
5. Owoce morza.

Często kobiety ciężarne unikają spożywania produktów alergizujących, wierząc, że uchroni to ich dziecko przed alergią pokarmową. Czy mają rację? Ostatnie badania nie wykazały, by dieta eliminacyjna u kobiety w ciąży zmniejszyła ryzyko alergii pokarmowej u potomstwa. Nie zaleca się wykluczania wysoko alergizujących produktów z jadłospisu ciężarnej. Co więcej dieta eliminacyjna jest niekorzystna i może prowadzić do niedoborów i niskiej masy urodzeniowej dziecka.

Kolejnym badaniom poddano okres karmienia piersią. Badania dotyczące zasadności wykluczenia z diety matki karmiącej produktów alergizujących dały niejednoznaczne wyniki. W przypadku dzieci o niskim ryzyku alergii pokarmowej nie ma powodu, by mama stosowała dietę eliminacyjną. W stosunku do dzieci z grupy wysokiego ryzyka, decyzja o eliminacji alergenów powinna być podejmowana indywidualnie w każdym przypadku.

Najlepszą ochroną przed alergią pokarmową jest karmienie piersią. Stwierdzono, że u dzieci z dużym ryzykiem chorób alergicznych może nie uchronić całkowicie przed rozwinięciem się choroby, ale opóźnia jej wystąpienie. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy najlepszą profilaktyką alergii pokarmowych jest wyłączne karmienie piersią przez pierwsze 4-6 miesięcy życia dziecka. Badania wykazały, że każdy dodatkowy miesiąc karmienia piersią zmniejsza ryzyko alergii pokarmowej o 4%.

Niemowlęta z grup dużego ryzyka rozwoju alergii, które nie mogą być karmione w całości piersią powinny otrzymywać preparaty mlekozastępcze o zmniejszonej alergenowości. W profilaktyce alergii nie zaleca się podawania preparatów sojowych z uwagi na ryzyko uczulenia na soję.

Kolejnym problemem jest ustalenie terminu wprowadzania u dziecka pokarmów uzupełniających. Dotychczas sadzono, że opóźnienie wprowadzania poszczególnych produktów opóźni pojawienie się objawów alergii. Pogląd ten w świetle ostatnich badań okazał się mitem. Wprowadzanie produktów uzupełniających powinno się rozpocząć nie wcześniej niż w 17 tygodniu życia i nie później niż w 26 tygodniu życia. Co więcej, ustalono, że nawet w grupie wysokiego ryzyka chorób alergicznych, a także w rozpoznanej alergii pokarmowej podawanie nowych pokarmów, nawet tych uważanych za silnie alergizujące, jest wskazane. Powoduje to obniżenie ryzyka alergii na podawane produkty, zmniejsza też ryzyko wystąpienia alergii w nasileniu powodującym potencjalne zagrożenie życia. Wykazano, że włączenie jaja kurzego do diety niemowlęcia między 4 a 6 miesiącem życia w porównaniu do przypadków późniejszego podawania zmniejsza ryzyko alergii na białko jaja kurzego o 44%.

Zbadano również wpływ probiotyków na profilaktykę alergii pokarmowych. Według Światowej Organizacji Zdrowia probiotyki to „żywe mikroorganizmy, które podawane w odpowiednich ilościach przynoszą korzyści gospodarzowi”. Stwierdzono, że probiotyki odgrywają bardzo pożyteczną rolę w przeciwdziałaniu alergii pokarmowej.

Międzynarodowe towarzystwa naukowe rekomendują ich używanie u:

1. Kobiet ciężarnych.
2. Karmiących piersią.
3. Niemowląt z grup ryzyka chorób alergicznych.
4. Niemowląt niekarmionych piersią.

W oparciu o najnowszą wiedzę należy stwierdzić, że pokarm mamy jest tym czego maluch potrzebuje najbardziej i co jest nie do zastąpienia zwłaszcza w obliczu zagrożeń cywilizacyjnych.

Małgorzata Stokowska-Wojda

O tym, że ryby są zdrowe nikogo nie trzeba specjalnie przekonywać. Zwłaszcza te morskie, tłuste, szczególnie bogate w wielonienasycone kwasy Ω-3 powinny często gościć na naszych stołach. Mnogość preparatów zawierających kwasy Ω-3 sprawia, że zamiast piec albo grillować rybę sięgamy po kapsułkę wierząc, że zadba ona o nasze serce równie dobrze.

Czy jest tak naprawdę?
Czy wszyscy powinni przyjmować preparaty z kwasami Ω-3, żeby zapobiec chorobom układu krążenia, lub uchronić się przed ich powikłaniami?

Odpowiedzi na pozornie oczywiste pytania wcale nie są proste. Amerykańskie Towarzystwo Kardiologiczne opublikowało wytyczne dotyczące spożycia ryb, oleju rybiego i kwasów Ω-3 w prewencji chorób układu krążenia opierając się na badaniach w tym zakresie.

Warto wiedzieć, że profilaktyka, czyli ochrona przed chorobami obejmuje działania skierowane do różnych adresatów:

1. Profilaktyka pierwotna (I fazy) - dotyczy osób zdrowych i skupia się na zapobieganiu chorobom poprzez redukcję czynników ryzyka tych chorób.
2. Profilaktyka wtórna (II fazy) - dotyczy osób, które jeszcze nie wiedzą o tym, że są chore. Nastawiona jest na wczesne wykrywanie choroby i szybkie zastosowanie właściwego leczenia, co zapobiega konsekwencjom choroby.
3. Profilaktyka III fazy - dotyczy osób borykających się z chorobą. Polega na zahamowaniu postępu choroby i ograniczeniu jej powikłań.

Amerykańscy kardiolodzy uznali, że wszystkie osoby powinny spożywać produkty obfitujące w kwasy Ω-3, czyli:

1. Ryby, zwłaszcza tłuste przynajmniej dwa razy w tygodniu.
2. Oleje: lniany, rzepakowy, sojowy.
3. Siemię lniane.
4. Orzechy włoskie.

Te tłuste pyszności redukują poziom trójglicerydów w naszej krwi, a tym samym zmniejszają zagrożenie miażdżycą- praprzyczyną zawałów mięśnia serca, udarów i innych chorób układu krążenia.

Czy zatem kapsułka kwasów Ω-3 ochroni nas wszystkich przez plagą XXI wieku jaką są choroby układu krążenia?

Badaniom poddano osoby z różnymi problemami zdrowotnymi i oceniano korzyści jakie w konkretnych przypadkach przyniosła suplementacja kwasów Ω-3 ponad zawartość w diecie.

Jednoznaczne korzyści zaobserwowano u osób z:

1. Chorobą niedokrwienną serca. U tych osób zmniejsza się ryzyko nagłej śmierci sercowej o ok. 10%. Jednak ryzyko nieśmiertelnych zawałów mięśnia serca nie ulega zmianie.
2. Niewydolnością serca. Wykazano, że przyjmowanie kwasów Ω-3 zapobiega wystąpieniu powikłań. Częstość hospitalizacji zmniejsza się u tych osób o ok. 9%.

W tych przypadkach zasadne jest by oprócz zdrowej diety podawać dodatkowo kwasy Ω-3.

U wielu grup osób nie stwierdzono korzyści związanych z suplementacją kwasów Ω-3. Przyjmowanie kapsułki nie chroni ich przed wystąpieniem choroby, ani jej powikłaniami.
Dotyczy to:

1. Udaru. Kwasy Ω-3 nie chronią przed jego wystąpieniem, nie zapobiegają też kolejnemu udarowi u osób, które udar przeżyły.
2. Nie zmniejszają umieralności z powodu chorób układu krążenia u osób z cukrzycą lub stanem przedcukrzycowym.
3. Nie zapobiegają wystąpieniu i nawrotom migotania przedsionków również u pacjentów po zabiegach kardiologicznych.

Jeśli chodzi o osoby zdrowe, nie były wykonane stosowne badania, które mogłyby stwierdzić, czy suplementacja kwasów Ω-3 uchroni ich przed współczesną plagą.

Warto wziąć pod uwagę, że zdrowej diety nie zastąpi kapsułka zagryziona tłustym mięsiwem.

Małgorzata Stokowska-Wojda

Upadki są jednym z największych problemów wieku senioralnego. 

Niosą bardzo poważne konsekwencje:

1. Złamania.
2. Obrażenia głowy i mózgu.
3. Krwiaki.

Skutki urazów powstałych w wyniku upadków prowadzą do:

1. Unieruchomienia. 
2. Pogorszenia sprawności fizycznej, często aż do niepełnosprawności, czy inwalidztwa.
3. Konieczności opieki nad pacjentem przez placówki opiekuńczo-lecznicze, jeżeli pacjent z uwagi na stopień niepełnosprawności nie będzie zdolny do samodzielnego funkcjonowania.
4. Zwiększenia ryzyka zgonu.

Zakwalifikowanie upadków do czołowych problemów wieku senioralnego wiąże się z ich niebezpiecznymi następstwami i dużą częstotliwością. Co 3 osoba po 64 roku życia, a co 2 po 80 roku życia dozna co najmniej jednego upadku w ciągu roku. 

Dlatego tak istotne jest wdrożenie działań zapobiegających upadkom i ich skutkom.

1. Za najistotniejsze działanie zostało uznane propagowanie odpowiedzialności za własne zdrowie i edukacja w tym zakresie. Według przeprowadzonych badań, dobrze zorganizowana systemowo profilaktyka, tylko wtedy może być skuteczna, kiedy pacjent, do którego jest adresowana wykaże wolę aktywnego współdziałania.

2. Bardzo ważne są warunki mieszkaniowe osoby w wieku bardzo dojrzałym: bezpieczne poręcze, podwyższone miski sedesowe, brak progów, dodatkowe wyposażenie dostosowane do potrzeb osoby starszej (np. kabina prysznicowa z możliwością siedzenia, czy zamocowanie dodatkowych uchwytów w wannie).

3. Poprawa stanu kości, a w szczególności zapobieganie zmniejszaniu się gęstości kości, co redukuje ryzyko złamań.

Wraz z wiekiem struktura kości ulega rozrzedzeniu, kości stają się mniej odporne na urazy, łatwiej ulegają złamaniom. W sytuacji dużego spadku gęstości kości jaki ma miejsce w osteoporozie dochodzi do złamań patologicznych. Kości łamią się po bardzo niewielkim urazie, albo bez urazu z uwagi na dużą kruchość. Osteoporoza wymaga specjalnego systematycznego leczenia. Stwierdzono, że za wzrost ryzyka złamań odpowiedzialny jest również spadek masy mięśni u osób starszych. Masa ciała może nie ulegać zmianie, ale zmienia się proporcja między ilością tkanki tłuszczowej i mięśniowej na niekorzyść mięśni.

Podstawowym czynnikiem zapobiegającym złamaniom są ćwiczenia fizyczne. Ruch zmniejsza zagrożenie osteoporozą, poprawia ogólną sprawność i zmniejsza spadek masy mięśniowej. Kanadyjskie badania wykazały, że regularne ćwiczenia funkcjonalne, równowagi i chodu zmniejszają ryzyko upadku i urazu podczas upadku. Jednak efekty można zaobserwować po minimum sześciu miesiącach systematycznych ćwiczeń. 

Niedocenianym czynnikiem profilaktycznym jest dieta. Zbilansowana kalorycznie zapobiegnie niepożądanemu wzrostowi tkanki tłuszczowej, a co za tym idzie nadwadze. Produkty bogatobiałkowe stanowiące budulec dla mięśni pozwolą uniknąć ich zaniku. Odpowiednia podaż witaminy D₃ i nabiału bogatego w wapń wzmocni kości i poprawi ich strukturę.

4. Ryzyko upadków podnoszą zaburzenia widzenia u osób starszych. Operacja zaćmy poprawiająca widzenie zmniejsza jednocześnie zagrożenie upadkiem. Nie bez znaczenia jest również rodzaj okularów. Stwierdzono, że używanie okularów jednoogniskowych, zwłaszcza poza domem jest bezpieczniejsze niż posługiwanie się okularami wieloogniskowymi.

5. Ważne jest stosowanie leków zwłaszcza obniżających ciśnienie tętnicze, leków uspokajających i nasennych.

Większość osób po 65 roku życia ma nadciśnienie tętnicze i przyjmuje z tego powodu leki. Dobrze jest prowadzić dzienniczek pomiarów ciśnienia, które pacjent wykonuje w domu. Ocena stanu wyrównania choroby na podstawie jednego pomiaru wykonanego w przychodni jest dla prowadzącego lekarza bardzo trudna. Kontrolne badania wykonane przez pacjenta w domu pozwalają stwierdzić, czy w dotychczasowym leczeniu nie należy dokonać modyfikacji. Zwykle zdajemy sobie sprawę, że za wysokie wartości ciśnienia tętniczego są niekorzystne i obciążają serce. Ale za niskie wartości ciśnienia mogą zwiększać ryzyko upadków.

Zaburzenia snu, nadmierna nerwowość są częstymi przypadłościami seniorów. Rozwiązanie problemu przy pomocy tabletki wydaje się najprostsze. Ale czy najlepsze? Leki uspokajające i nasenne w wyraźnym stopniu powodują zwiększenie skłonności do upadków. Może zamiast sięgnąć po tabletkę lepiej pójść na spacer przed snem.

Upadki u osób starszych są dużym problemem generującym odległe skutki. W związku z powyższym niektóre kraje jak Wielka Brytania, Szwecja, Australia opracowały i wdrożyły szeroko zakrojone systemowe programy zapobiegania upadkom.

W Polsce tworzone są wprawdzie wytyczne zapobiegania upadkom i postępowania z osobami z upadkiem w wywiadzie, ale ciągle brak systemowych rozwiązań.

Małgorzata Stokowska-Wojda

Kolka nerkowa to najbardziej charakterystyczny objaw kamicy nerkowej. Kolka jest silnym bólem porównywanym do bólów porodowych z towarzyszącymi często nudnościami, wymiotami i parciem na mocz. Ból kolkowy wywołuje kamień, który wytworzył się w obrębie nerki. Może on utrudniać odpływ moczu z nerki. Złóg przeciskając się wzdłuż moczowodu w kierunku pęcherza moczowego powoduje silny ból. 

Kamica nerkowa zwana również kamicą moczową polega na obecności kamieni w nerce lub drogach moczowych: kielichach nerkowych, miedniczce nerkowej i moczowodzie. Kamica nerkowa może być skutkiem zaburzeń metabolicznych. Jednak w większości przypadków nie jesteśmy w stanie ustalić przyczyn występowania kamicy, a cierpiący na nią chorzy zwykle nie wykazują zmian metabolicznych.

Wiadomo, że złogi różnią się pod względem składu chemicznego:

1. Najczęstsze są złogi wapniowe. Są to szczawiany wapnia lub fosforany wapnia.
2. Rzadziej występują moczany.
3. Najrzadsze są kamienie struwitowe i cystynowe.

Mechanizm tworzenia się złogów nie został dokładnie poznany. Mocz jest roztworem przesyconym, w związku z czym, łatwo wytrącają się z niego kryształy. Małe złogi (kryształy) powstają często i u wszystkich ludzi, ale są bardzo szybko wypłukiwane przez strumień wydalanego moczu. U około 10% dorosłych osób proces ten nie przebiega sprawnie i dochodzi do odkładania się złogu. Kryształ staje się jądrem krystalizacji, na którym osadzają się różne związki mineralne i białkowe i złóg „rośnie”. Może jeszcze zostać wydalony z moczem, ale może też „zakotwiczyć” się w ścianie dróg moczowych. Zakotwiczony nawarstwia się i powiększa. Powstawanie złogu trwa wiele lat, a koleje jego losu dość trudno przewidzieć.

Wydalanie złogu, często z uwagi na towarzyszący silny ból kolkowy zwane bywa „rodzeniem złogu”. Możliwość samodzielnego wydalenia kamienia zależy od jego wielkości i lokalizacji.

Kamienie o średnicy poniżej 6mm i położone w dolnym odcinku moczowodu zwykle zostają spontanicznie wydalone z moczem. Szczególnie trudne do wydalenia są złogi położone w kielichach dolnych nerki lub zbyt duże- powyżej 10 mm.

A jeżeli złogu nie da się wydalić bez pomocy? Urolodzy mają na to swoje sposoby. Mniejsze kamienie wydobywają metodą koszyczkową. Większe zaś rozkruszają na mniejsze fragmenty, które da się usunąć. Zabieg kruszenia nazywa się litotrypsją, a do tego celu wykorzystuje się obecnie laser.

Najczęściej wykorzystywanym badaniem w diagnozowaniu kamicy nerkowej jest usg brzucha. Badanie jest nieinwazyjne i łatwo dostępne, ale jego skuteczność ocenia się na 50%. 

Czynnikami ryzyka kamicy nerkowej są:

1. Przyjmowanie zbyt małej ilości płynów.
2. Picie napojów słodzonych.
3. Dieta z nadmiarem białka zwierzęcego, soli i szczawianów.
4. Infekcje układu moczowego.
5. Choroby ogólnoustrojowe: dna moczanowa, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, otyłość, nowotwory.

Z uwagi na duży dyskomfort jaki niesie ból przy kolce nerkowej i fakt, że u 40% osób ból ten się powtarza, warto zadbać o działania profilaktyczne:

1. Zwiększenie podaży płynów do powyżej 2,5 l wody lub soku pomarańczowego na dobę. Jako że kamienie tworzą się w nocy, ważne jest wypicie szklanki płynu przed snem i jeszcze jednej w ciągu nocy. Należy unikać soków: grejpfrutowego, jabłkowego, pomidorowego, oraz coli i nadmiaru alkoholu. Ryzyko kamicy nerkowej zmniejszają: kawa (kofeinowa i bezkofeinowa), herbata, wino i piwo.
2. Unikanie soli kuchennej i słonych produktów.
3. Znaczne zmniejszenie spożycia białka zwierzęcego, zwłaszcza przetworzonego mięsa.
4. Zwiększenie spożycia warzyw.
5. W kamicy szczawianowej ograniczenie spożycia produktów bogatych w szczawiany: szpinaku, rabarbaru, buraków i orzechów. Wzrost podaży nabiału, szczególnie mleka, które wiąże szczawiany w przewodzie pokarmowym.
6. Unikanie siedzącego trybu życia i wykonywanie umiarkowanych ćwiczeń fizycznych.

Stwierdzono, że właściwym postępowaniem można zmniejszyć ryzyko nawrotu kamicy nerkowej o 40%. Jest to szczególnie istotne w związku z obserwowanym wzrostem częstości zachorowań na tą przypadłość wiązanym z przybywającą ciągle ilością chorych na otyłość i cukrzycę.

Małgorzata Stokowska-Wojda

Jesienno-zimowe chłody niosą ze sobą infekcje. Coraz więcej zakatarzonych nosów, obolałych gardeł i pacjentów w przychodniach. Zatroskane mamy proszą: „Kubuś ma taki straszny katar, może antybiotyk, żeby mu szybciej minął.”

A jaka jest prawda? 

Najczęstszymi infekcjami z jakim zgłaszają się pacjenci w okresie jesienno-zimowym są ostre zakażenia górnych dróg oddechowych: nosa, gardła, migdałków.

Poszczególne rodzaje bakterii mają swoje ulubione miejsca. Wiemy, które z nich wywołują najczęściej np. zapalenie migdałków. O takich infekcjach mówimy-„typowe”. W około 20% przypadków zapalenie jest spowodowane przez inne bakterie i wtedy określamy je jako „atypowe”. Jest to ważne z uwagi na dobór antybiotyku skutecznego dla konkretnego zakażenia. Różne bakterie są wrażliwe na różne antybiotyki. Lek, który jest skuteczny w jednym przypadku, w innym nie zadziała. Dla efektów leczenia nie jest zatem wszystko jedno, który antybiotyk zostanie podany. 

Dla wyboru leczenia ważne jest nie tylko, jakiego rodzaju bakteria „jest podejrzana” o wywołanie infekcji, ale również droga podania leku, jego działania niepożądane, czas działania podanej dawki i przemiany metaboliczne jakim podlega. Pod uwagę brane są również leki jakie na stałe przyjmuje chory i ewentualne interakcje między tymi lekami a podanym antybiotykiem.

Wybór odpowiedniego leku jest ważny, zwłaszcza, że na polskim rynku jest dostępnych ponad 200 różnych antybiotyków i jest to grupa najczęściej przepisywanych leków.

Jednak jak powszechnie wiadomo, sama recepta nie gwarantuje oczekiwanego efektu. Niezwykle ważne jest właściwe stosowanie leku. Badania wykazały, że pacjenci nie są pod tym względem sumienni. Jeżeli lek stosowany jest raz na dobę, 80% chorych pamięta o regularnym zażywaniu. Ale jeżeli należy zażyć 4 dawki w ciągu doby, 50% dostosuje się do zaleceń. U pozostałych, kiedy odstęp między poszczególnymi dawkami będzie dłuższy niż powinien, poziom antybiotyku we krwi pacjenta obniży się na tyle, że pozwoli bakteriom namnażać się aż do przyjęcia następnej dawki. Leczenie nie będzie w oczekiwany sposób skuteczne.

Częstym błędem popełnianym przez chorych jest krótszy niż zalecony przez lekarza okres stosowania leku. Niektóre osoby odstawiają antybiotyk po 2-3 dniach leczenia, kiedy poczują się trochę lepiej. Efektem jest nie tylko nawrót objawów nie wyleczonej infekcji, a zaledwie nieco wytłumionej. Bardzo ważny jest również fakt budowania oporności bakterii na zastosowany antybiotyk. Skutkiem tego jest większa ilość drobnoustrojów, wobec których coraz częściej jesteśmy bezsilni, mimo arsenału antybiotyków, jakim dysponujemy.

A jak się ma do tego sezon infekcyjny i stosowanie antybiotyku na całe jesienne zakichane zło? 

Według najnowszych badań u dzieci powyżej 3 roku życia 70-85% przypadków ostrego zapalenia gardła i migdałków podniebiennych wywołują wirusy. U osób dorosłych wirusy odpowiadają za 90-95% infekcji górnych dróg oddechowych. Antybiotyki są skuteczne tylko w tej niewielkiej ilości zakażeń wywołanych przez bakterie. Na wirusy po prostu nie działają.

Żaden antybiotyk nie skróci dyskomfortu przy katarze czy wirusowym zapaleniu gardła.

Rozrzutność w stosowaniu antybiotyków prowadzi do obciążania organizmu preparatem, który nie przynosi żadnego pozytywnego efektu oraz powoduje wzrost ilości szczepów bakteryjnych, przeciwko którym jesteśmy bezbronni.

Małgorzata Stokowska-Wojda

6 listopada br. w Przedstawicielstwie Komisji Europejskiej (KE) w Polsce Jacek Krajewski prezes Porozumienia Zielonogórskiego i Tomasz Zieliński wiceprezes spotkali się z przedstawicielami KE w ramach konsultacji tzw. Semestru Europejskiego. W spotkaniu, zaproszony przez Federację PZ, uczestniczył także dr Robert Mołdach, ekspert ds. Europejskich Funduszy Strukturalnych i Inwestycyjnych (EFSI) w ochronie zdrowia.

Europejski semestr to procedura, która zapewnia koordynację polityki gospodarczej i budżetowej w Unii Europejskiej (UE). Umożliwia on państwom członkowskim, w tym Polsce, dopasowanie swojej polityki budżetowej i gospodarczej do celów i zasad ustalonych na szczeblu UE.

Rozmowy dotyczyły celów KE w ochronie zdrowia skupionych wokół przejścia z opieki szpitalnej/instytucjonalnej na przystępne cenowo i wysokiej jakości usługi opieki domowej i środowiskowe. Wśród tematów znalazły się także koordynacja opieki zdrowotnej, społecznej i długoterminowej, a także wzmocnienie podstawowej opieki zdrowotnej, integracja opieki, promocja zdrowia, profilaktyka zdrowotna i cyfrowe rozwiązania w zakresie zdrowia.

Głos Porozumienia Zielonogórskiego precyzujący i podkreślający znaczenie inwestycji w podstawową opiekę zdrowotną w procesie przywracania właściwych proporcji piramidzie świadczeń jest zgodny z priorytetami KE w obszarze deinstytucjonalizacji, integracji i koordynacji opieki. To pierwszy raz, kiedy Porozumienie Zielonogórskie jako jedna z kluczowych organizacji pracodawców mogła bezpośrednio podzielić się swoim doświadczeniem i propozycjami z przedstawicielami KE. Jest to szczególnie istotne ze względu na rozpoczęty właśnie Semestr Europejski i kształtowanie się ram inwestycyjnych dla środków EFSI na lata 2021-2027.

PROFILAKTYKA PO LUBELSKU to cykl akcji profilaktycznych prowadzonych na terenie województwa lubelskiego przez lekarzy zrzeszonych w LZLR-P i skierowany do ich pacjentów.

Pierwsza, inauguracyjna akcja cyklu odbyła się w 2015 roku 22 września w Międzynarodowy Dzień Świadomości Przewlekłej Białaczki Szpikowej. Akcja w tym roku odbyła się w dniach 23-27 września. Przez cały tydzień pacjenci mogli wykonać bezpłatną morfologię krwi, zarejestrować się jako potencjalni dawcy komórek macierzystych szpiku oraz dowiedzieć się, na czym polega dawstwo. W ramach akcji w przychodniach prowadzono edukację dotyczącą potrzeb transplantacji komórek macierzystych szpiku oraz możliwości zastania ich dawcą.

W tych dniach w przychodniach POZ wykonano ponad 4250 badań morfologii krwi. Wykonawcą badań było Centrum Medyczne LUXMED – partner akcji. Wyniki badań pacjentom przekazywali ich lekarze rodzinni. W przypadku ok. 10 proc. pacjentów stwierdzono nieprawidłowości, wymagające dalszej diagnostyki. W ramach akcji od początku zarejestrowanych zostało 1255 potencjalnych dawców szpiku, z czego dwie osoby już stały się dawcami faktycznymi.

Jesteśmy przekonani, że dzięki podjętym działaniom zagadnienia profilaktyki i wczesnego wykrywania chorób krwi stały się bliższe naszym pacjentom.

Zarząd LZLR-P
12.11.2019

W związku ze Światowym Dniem Reumatyzmu, przypadającym 12 października, warto przypomnieć o programie profilaktyki reumatoidalnego zapalenia stawów. Jest on finansowany z funduszy europejskich i ma na celu poprawę diagnostyki i wykrywalności RZS, umożliwiającej stałą aktywność zawodową lub wcześniejszy powrót do pracy. Program realizowany jest do 2020 r., a uczestniczą w nim członkowie Federacji Porozumienie Zielonogórskie: Lubelski Związek Lekarzy Rodzinnych – Pracodawców, Łódzki Związek Pracodawców Ochrony Zdrowia i Dolnośląski Związek Lekarzy Rodzinnych Pracodawców. W profilaktykę RZS zaangażowały się liczne podmioty POZ także spoza tych województw. Np. łódzki związek nawiązał w ramach programu współpracę z 60 przychodniami z województw łódzkiego, mazowieckiego i śląskiego.

          Dzięki ścisłej współpracy lekarzy POZ i specjalistów reumatologów od początku trwania programu przebadano tysiące pacjentów, u setek z nich wykrywając RZS i chorobę zwyrodnieniową, a także liczne przypadki zespołu cieśni nadgarstka czy choroby układowe tkanki łącznej.

          Dlaczego profilaktyka RZS jest tak ważna? Dolegliwości reumatyczne dotyczą 30-40 proc. Europejczyków. W Polsce np. na schorzenia stawów o podłożu zapalnym choruje blisko pół miliona osób, a większość z nich to ludzie w wieku aktywności zawodowej. Co roku choroby układu kostno-stawowego, mięśniowego i tkanki łącznej stanowią czwartą przyczynę zwolnień lekarskich w Polsce.

          Choroby reumatyczne mają charakter przewlekły i powodują uszkodzenie narządów ruchu. Prowadzą do postępującej niepełnosprawności pacjenta, ponadto są przyczyną  powikłań wielonarządowych. Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest przewlekłą chorobą, która atakuje stawy  i narządy. Charakterystycznym objawem jest ból, sztywność i obrzęk. Nieleczony stan prowadzi najczęściej do zniszczenia stawów i niesprawności, uszkodzenia narządów, a nawet śmierci. W przebiegu RZS może dojść do uszkodzenia narządów wewnętrznych m.in. nerek, serca, płuc i narządu wzroku, znacznie częściej dochodzi do zakażeń (m.in. gruźlicą, półpaścem) rośnie też ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych.  U chorych na RZS umieralność jest od 1,5 do 1,6y razy większa niż w populacji ogólnej. Wczesne wykrycie choroby, w którym rola lekarzy rodzinnych jest ogromna,  może zahamować jej postęp i zapobiec powikłaniom.