PIEZOGENICZNE GUZKI STÓP-NIEMA PATOLOGIA

Piezogeniczne guzki stóp są przypadłością stosunkowo niedawno opisaną. Pierwsze doniesienie pochodzi z 1968 roku. Zmiana nie została dokładnie poznana i nie wiele o niej wiemy. Bardzo możliwe, że powodem tego stanu rzeczy jest fakt, że guzkom często nie towarzyszą inne objawy. Zlokalizowane w okolicy stawu skokowego i pięty zwykle niebolesne są trudne do zauważenia. Nie przeszkadzają choremu, co sprawia, że nie zgłasza się on do lekarza w poszukiwaniu pomocy.

Guzki piezogeniczne uważane są za łagodne przepukliny tłuszczowe, widoczne przez skórę. Pacjenci zgłaszają się wtedy, gdy powiększające się guzki stają się bardziej widoczne. Umiejscowione w okolicy stawu skokowego i pięty uwidaczniają się podczas nacisku w pozycji stojącej. Człon „piezo” oznacza odkształcenie i wpływ nacisku. Guzki piezogeniczne mogą pojawiać się również w okolicy nadgarstków, łokci czy podudzi.

Czynnik sprawczy guzków piezogenicznych nie został poznany. Niektórzy autorzy dopatrują się związku z nieprawidłowa ilością kolagenu w organizmie, inni uważają, że guzki nie mają związku z chorobami tkanki łącznej. Wprawdzie nie wiemy, co powoduje występowanie guzków piezogenicznych, ale wiemy, że nie są to czynniki genetyczne.

Choć nieznane są przyczyny pojawiania się guzków piezogenicznych, wiadome są czynniki ryzyka ich powstawania:

1.       1. Nadwaga i otyłość.

2.       2. Wykonywanie pracy wymagającej długiego stania lub przenoszenia ciężkich przedmiotów.

3.       3. Uprawianie niektórych dyscyplin sportowych np. łyżwiarstwa figurowego lub biegów długodystansowych.

Guzki piezogeniczne mają postać twardych grudek w kolorze skóry lub żółtawym. Znacznie lepiej widoczne są w pozycji stojącej z pełnym obciążeniem. W pozycji siedzącej lub leżącej mogą być prawie niewidoczne. Do postawienia właściwej diagnozy wystarczy badanie lekarskie. W przypadkach wątpliwych wykonuje się nieinwazyjne badanie ultrasonograficzne. Brak dolegliwości ze strony guzków sprawia, że wykrywalność tych zmian jest niska. Szacunki amerykańskie wskazują, że przypadłość ta ma duże rozpowszechnienie i może dotyczyć ok. 76% populacji.

Guzki piezogeniczne bezobjawowe nie wymagają leczenia. Jednak w niektórych przypadkach może im towarzyszyć ból. Wtedy wymagane jest postępowanie profilaktyczne i lecznicze. indukujących guzki: W pierwszej kolejności należy ograniczyć działanie czynników sprzyjających:

1.       1. Redukcję masy ciała.

2.       2. Ograniczenie czasu przebywania w pozycji stojącej, zwłaszcza długotrwałego.

3.       3. Zmniejszenie ryzyka urazów kończyn dolnych.

Jako działania wspomagające zaleca się stosowanie:

1.       Pończoch uciskowych.

2.       Podpiętek.

3.       Ortez.

4.       Kinesiotaping fizjoterapeutyczny.

W przypadkach opornych na leczenie zachowawcze pozostają:

1.       Metody operacyjne.

2.       Lub miejscowe podawanie w iniekcji przewidzianych do tego celu środków farmakologicznych.

Małgorzata Stokowska-Wojda